اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ اﻟﮕﻮي آﻣﻮزش ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روﯾﮑﺮد ﺣﻞ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺮ درﮔﯿﺮي ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﭘﺰﺷﮑﯽ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺗﻬﺮان

The effectiveness of education model based on problem solving approach on educational engagement of medical students of Islamic Azad University, Tehran Medical Sciences Branch

هدف از پژوهش حاضر اثربخشي الگوي آموزش مبتني بر رويكرد حل مسأله بر درگيري تحصيلي دانشجويان پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم پزشكي تهران بود. روش بررسي: اين پژوهش از نوع پژوهش­هاي شبه آزمايشي و از لحاظ هدف كاربردي محسوب مي­شود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم پزشكي تهران به تعداد 5928 نفر بودند كه 60 نفر در دو گروه آزمايش و كنترل جاي گرفتند. گروه مداخله آموزش مبتني بر مبتني بر رويكرد حل مسأله را به مدت 8 جلسه دريافت كردند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه درگيري تحصيلي زرنگ(1391) جمع‌آوري شده و با بهره‌گيري از SPSS نسخه 25 آزمون آماري مانكوا مورد تحليل قرار گرفت.  يافته­ ها: در مرحله پيش آزمون ميانگين درگيري تحصيلي در بين دو گروه اختلاف معني‌داري نداشت. مقايسه درگيري تحصيلي گروه مداخله نشان داد كه تفاوت معني‌داري در ميانگين اين متغير و ابعاد آن بعد از مداخله مشاهده شد)0/05= p (. ). يعني الگوي آموزش مبتني بر رويكرد حل مسأله تاثير معني داري بر درگيري تحصيلي دانشجويان پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم پزشكي تهران دارد. نتيجه­ گيري: آموزش مبتني بر رويكرد حل مسأله از جمله عوامل مهمي است كه در درگيري تحصيلي دانشجويان نقش دارد.

The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of education model based on problem solving approach on educational engagement of medical students of Islamic Azad University, Tehran Medical Sciences Branch. Materials and methods: This research is quasi-experimental research in terms of applied purpose. The statistical population of this study was all 5928 medical students of Islamic Azad University, Tehran Branch of Medical Sciences, of which 60 were divided into experimental and control groups. The intervention group received training based on a problem-solving approach for 8 sessions. Data were collected using Zerang Academic Involvement Questionnaire (2012) and analyzed using SPSS version 25 by MANCOVA statistical test. Results: In the pre-test stage, the mean of academic involvement was not significantly different between the two groups. Comparison of academic involvement in the intervention group showed that a significant difference was observed in the mean of this variable and its dimensions after the intervention (p= 0.05). It shows that the model of education based on the problem-solving approach has a significant effect on the academic engagement of medical students of Islamic Azad University, Tehran Branch of Medical Sciences. Conclusion: Education based on problem solving approach is one of the important factors that plays a role in students' academic engagement.