ارزيابي تاب آوري زيست محيطي جهت ارتقاي پيوستگي اكولوژيك ( مطالعه موردي: شهر اهواز)

مشكلات زيست محيطي از اساسي‌ترين مسائل شهر امروزي و حاصل تعارض و تقابل انسان با محيط طبيعي است، شهر اهواز با توجه به رشد سريع جعيت و گسترش بي برنامه فضاهاي شهري ، دچار تخريب عناصر ساختاري و بنيانهاي اكولوژيكي و بسياري از مشكلات زيست محيطي ديگري شده است.در همين راستا به منظور رسيدن به هدف تحقيق جهت ارتقاي پيوستگي اكولوژيك و تاب آوري زيست محيطي، از قابليتهاي علم سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي و استفاده از متريك سنجش پيوستگي (MNN) به همراه مدل موزائيكي فورمن استفاده شده است. تحليل نقشه هاي حاصل از تغييرات كاربري اراضي، نشان ميدهد؛ لكه هاي ساخته شده در بازه زماني(1986-2020 ) به دليل افزايش جمعيت و تقاضا براي زمين و در نتيجه ، رشد شهرنشيني سالهاي اخير به ميزان (68 +درصد) افزايش و كاربري زراعي (52 -درصد ) و باغات و فضاي سبز(31 -درصد ) و اراضي باير نيز، حدود (-41) درصد كاهش يافته اند. نتايج تحليل متريك MNN نيز حاكي از آن است كه؛ پيوستگي عناصر ساختار اكولوژيكي شهر اهواز خصوصا لكه هاي زراعي طي دورة زماني مورد مطالعه ، داراي شرايط مطلوبي نبوده و دچار تخريب شديدي شده است به طوري كه ميزان پيوستگي اكولوژيكي لكه هاي زراعي در 34 سال گذشته در حدود 48 متر، باغات و فضاي سبز حدود 10 متر كاهش يافته و فواصل بين لكه هاي مشابه اكولوژيكي زياد تر شده است. در پايان نيز پژوهش حاضر، به تهيه الگوي پيشنهادي و ارائه راهكارهاي حفاظتي و اصلاحي و همچنين نقشه شبكه حياتي از محدوده مورد مطالعه انجاميد.