بررسي تطبيقي خسارت از دست دادن حق استفاده از اموال در نظام‌هاي حقوقي ايالات متحده امريكا و ايران

Comparative Study of Loss of Use in the United-States and Iranian Legal Systems

يكي از شروط بسيار مهم در قابليت مطالبه خسارات، بحث قطعيت خسارت وارده است. براي اين‌كه خسارتي قابل مطالبه باشد، صرف حدس و گمان براي مطالبه آن كافي نيست و لازم است خسارت وارده قطعي باشد. ازجمله خساراتي كه اصل وقوع خسارت در آن قطعي است اما در ميزان خسارت وارده عدم قطعيت‌هايي وجود دارد، «خسارت از دست دادن حق استفاده از اموال» است كه بيشتر در حوزه مسئوليت مدني و پرونده‌هاي مربوط به تصادفات مورد مطالبه گيرد؛ هرچند كه محدود به اين مورد نيست. با توجه به اين‌كه در نظام حقوقي ما اين نوع خسارت باوجود اهميت و كاربرد گسترده، تاكنون مورد بررسي و تحليل نويسندگان اين حوزه قرارگرفته است، در اين نوشتار تلاش شده است تا با رويكردي تطبيقي، به معرفي اين خسارت پرداخته شود و مهم‌ترين استدلال‌هاي مطروحه در موافقت و مخالفت پذيرش آن مورد تحليل قرار گيرد. همچنين تفاوت‌هاي آن با خسارت عدم‌النفع بررسي شود و رايج‌ترين شيوه‌هاي ارزيابي و محاسبه آن معرفي گردد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه پذيرش اين خسارت در تمامي نظام‌هاي حقوقي جهت نيل به اصل مهم و بنيادين «جبران كامل خسارات» ضرورتي انكارناپذير است و پذيرش آن در نظام حقوقي ما نيز با توجه به مواد 328 ، 331 قانون مدني با مانعي مواجه نيست.

One of the most important requirements for claiming damages is certainty of damages. In order to be able to claim a damage, it is not enough to speculate it, but it is necessary to determine damages with certainty. Loss of use is such damages the occurrence of which is certain but the amount of damage is uncertain. This kind of damage often occurs in civil responsibility and the case of accidents. In our legal system, despite its importance and extensive use, this kind of damage has not yet been analyzed by the legal authors. In this article seeks to introduce this damage with pros and cons of acceptability of it and also the most important differences between loss of use and loss of profit and the common methods of assessing and calculating of this damage. Findings of this research show that the acceptance of this damage is necessary to achieve the fundamental “principle of full compensation” in all legal systems and it does not seem to be a barrier for accepting it in our legal system, particularly based on the articles 328 & 331 of civil code.