كورسوي آزادي در دفاع از اصل امكان‌هاي بديل

اصل امكان‌هاي بديل حكايت از اين انگاره كم‌وبيش فراگير دارد كه عامل تنها در صورتي در قبال آنچه انجام داده داراي مسئوليت اخلاقي قلمداد مي‌شود كه در مرتبه تصميم‌گيري يا كنشگري امكان عمل كردن يا تصميم گرفتن به گونه ديگر را داشته باشد. اما فرانكفورت در مقابل تأكيد مي‌كند كه گاه با نمونه‌هايي مواجهيم كه گرچه شخص وادار به اتخاذ تصميم يا انجام دادن عمل نشده، اما اجتناب از انجام دادن آن نيز براي او ناممكن بوده و با اين حال عامل را از نظر اخلاقي مسئول برمي‌شماريم. «كورسوي آزادي» در كنار دفاع دوحدّي از مهم‌ترين پاسخ فيلسوفان به الگوي فرانكفورتي و نفي اصل امكان‌هاي بديل در آن بوده است. مطابق راهبرد كورسوي آزادي، مثال‌هاي فرانكفورت همۀ امكان‌هاي بديل را منتفي نمي‌سازند و هنوز كورسوهايي از آزادي وجود دارد. به عبارتي در يك نمونۀ فرانكفورتي، اگرچه عامل به سبب وجود يك مداخله‌گر فاقد گزينه‌هاي متعارف گشوده است، اما در عوض مقدار ناچيزي از امكان‌هاي بديل باقي‌مانده را مي‌توان پيش روي عامل مشاهده كرد كه به نظر مي‌رسد مسئوليت اخلاقي او را توجيه مي‌كند. «اِشكال نيرومنديِ» فيشر و استامپ مهم‌ترين چالش پيش روي اين راهبرد است كه به نظر مي‌رسد كارآمدي لازم در دفاع از نمونه‌هاي فرانكفورتي را نداشته است.