قاعدۀ تأليف قلوب به‌مثابه قدرت هوشمند در روابط بين‌الملل

هدف پژوهش حاضر پاسخ به اين پرسش بنيادي است كه: «اصل تأليف قلوب به‌مثابه قدرت هوشمند چه نقشي را در روابط بين‌الملل ايفا مي كند؟». اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي پس از بررسي مفاهيم به كار رفته، به بازتاب كاربست اصل تأليف قلوب در روابط بين‌الملل پرداخته و نشان داد كه قدرت هوشمندي كه براساس تأليف قلوب تكون مي‌يابد، معجوني است از مساعدت‌ها و برنامه‌هاي مثبت، سازنده و بالنده كه در اين قاعده تبلور كامل يافته است. اين اصل وزين، پربار و متحرك را نبايد با بحث‌هاي بيهوده، برداشت‌هاي نادرست و تنگ‌نظرانه از چرخۀ فقه سياست خارجي و روابط بين‌الملل بيرون نگاه داشت. تأليف قلوب كه با مهرورزي و تعاون گره خورده است، كاربست و فرجام آن به اعتمادسازي مي‌انجامد. اعتمادسازي كه پايه و اساس رابطه سالم و پايدار محسوب مي‌شود و در روابط بين‌الملل از اهميت خاصي برخوردار است. كنش‌گران روابط بين‌الملل بايد سياست‌ها و راهبردهاي خويش را به گونه‌اي تنظيم نمايند كه منجر به اعتمادسازي شود. اعتمادسازي باعث از بين بردن علل و عوامل بروز تنش‌ها شده و تعارضات موجود را كه سبب وارد كردن لطمه در روابط متقابل مي‌شود، از ميان برمي‌دارد. ‌با رفع تعارضات، هم زمينه را براي تعاون و همكاري فراهم مي‌سازد و هم شناخت و درك طرف مقابل را از آيين حيات‌بخش اسلام ارتقاء مي‌بخشد. اعتمادسازي باعث از بين بردن تنش‌ها و تعارضات شده و با تسخير قلوب زمينه را براي تعاون و همكاري فراهم مي‌سازد.