نسبت‌سنجي ديپلماسي فرهنگي و گفتمان انقلاب اسلامي

هدف پژوهش حاضر نسبت‌سنجي گفتمان انقلاب اسلامي و ديپلماسي فرهنگي بوده كه با بهره‌گيري از مدل گفتمان مورد بررسي قرار گرفت. در اين راستا، پژوهش درصدد پاسخ به اين پرسش اصلي است كه انقلاب اسلامي با استفاده از قدرت نرم و ديپلماسي فرهنگي چگونه توانسته است سياست خارجي فعالانه‌اي در محيط منطقه‌اي و بين‌الملل اجرا نمايد؟. پژوهش بر اين فرضيه استوار است كه انقلاب اسلامي با بهره‌گيري از جهان‌گرايي، امّت‌محوري، عدالت‌طلبي، عدم جدايي دين از سياست (به‌مثابه ابزارهاي قدرت نرم و ديپلماسي فرهنگي) كنش فعالانه‌اي را در سياست خارجي به اجرا گذارده است. يافته‌ها نيز حاكي از آن است كه گفتمان انقلاب اسلامي با بهره‌گيري از قدرت نرم و ديپلماسي فرهنگي خود توانسته است سياست خارجي فعالانه‌اي در محيط منطقه‌اي و بين‌المللي پيگيري نمايد. با انقلاب اسلامي شاهد ظهور و تجلّي دولت فرهنگي هستيم كه به واسطه شاخص‌هاي قدرت نرم به دنبال شموليت‌بخشي به نشانگان خود در سطح منطقه‌اي و جهاني است. گفتمان انقلاب اسلامي با ماهيت نرم‌افزاري، روابط قدرت را از رابطه عمودي به رابطه افقي تبديل نمود كه به واسطه غيريت‌سازي در برابر بازيگران فراملي، به دنبال رسيدن هژموني فرهنگي است.