اثربخشي مراقبه ذهن‌آگاهي بر ادراك زمان با كاربرد تكليف دوقسمتي زماني در جمعيت دانشجويي دختر سالم شهر تهران

مقدمه: ادراك زمان و خودآگاهي و بررسي سازوكارهاي مرتبط با آن، مقوله‌ ها‌ي پيچيده و جذابي هستند كه همواره كنجكاوي بشر را بر مي ‌انگيخته‌اند. مطالعه اخير براي بررسي اثرات ذهن‌ آگاهي بر ادراك زمان با روش آزمايشي گروهي انجام شد. روش كار: 31 نفر دانشجوي مقطع كارشناسي كه از نظر سلامت رواني و بيماري ‌هاي مغزي ارزيابي شده بودند و از نظر اندازه توانمندي ذهن ‌آگاهي در حد متوسط بوده ‌اند به دو گروه آزمايش 16 نفر و كنترل 15 نفر تقسيم شدند. گروه آزمايشي يك جلسه فايل صوتي 13 دقيقه‌ اي ذهن‌ آگاهي را گوش داده و به تمرينات آن عمل كردند. براي گروه كنترل يك جلسه فايل صوتي خنثي ارائه شد. تكليف دو قسمتي زماني قبل و بعد از اجراي متغير مستقل ارائه و يافته‌ هاي آن ثبت شد. يافته ‌ها: يافته ‌ها نشان داد گروه آزمايش به طور معناداري در اندازه نقطه دوقسمتي زماني (Bisection point)نسبت به گروه كنترل نمرات پايين ‌تري كسب نموده ‌اند و همچنين تعداد درصد پاسخ ‌هاي طولاني (Persentage Long response) در اين گروه به طور معناداري نسبت به گروه كنترل افزايش داشت كه نشانگر بيش تخميني زماني به دنبال اثر تمرين ذهن‌ آگاهي مي ‌باشد. در اين پژوهش اندازه متغير رفتاري زمان واكنش كه شاخص رفتاري از بهبود فرآيند تصميم گيري است اندازه گيري شد اما تفاوت معناداري در دو گروه آزمايش و كنترل مشاهده نشد. نتيجه ‌گيري: نتايج بر اساس اين فرضيه كه ذهن ‌آگاهي با كاهش سطح برانگيختگي و افزايش منابع توجهي به محرك ‌هاي دروني موجب بيش تخميني زمان مي ‌شود مورد تحليل قرار گرفت و براي بررسي تأثير ذهن ‌آگاهي در فرايند تصميم ‌گيري به نظر مي ‌رسد ارزيابي و تحليل طيفي تغييرات امواج مغزي هم‌زمان با پاسخ ‌هاي رفتاري ضروري است.