مقايسه دو روش دارودرماني و بازي‌هاي مبتني بر توجه بر نشانه‌هاي بيش‌فعالي و علائم عصب‌شناختي نرم در پسران مبتلا به نقص توجه/بيش‌فعالي

مقدمه: در سال ‌هاي اخير مطالعات زيادي در رابطه با وجود علائم عصب ‌شناختي نرم در اختلال نقص توجه/بيش ‌فعالي انجام گرفته اما پيرامون مقايسه اثربخشي درمان ‌هاي رايج بر كاهش اين علائم در كشور ما پژوهش ‌هاي اندكي انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثرات دارو درماني و بازي ‌هاي توجهي بر اين علائم انجام شد. روش كار: اين پژوهش به شيوه نيمه‌ آزمايشي با پيش ‌آزمون، پس آزمون و پيگيري، با گروه گواه، و بر روي نمونه ‌اي شامل 100 نفر از دانش ‌آموزان پسر داراي اختلال نقص توجه/بيش ‌فعالي در سال تحصيلي 961395 به انجام رسيد. پس از اجراي آزمون عصب ‌شناختي كمبريج CNI و مقياس Conners والدين، با توجه به نمرات به دست آمده و نقطه برش، آزمودني ‌ها در دو گروه علائم عصب ‌شناختي نرم بالا و پايين جاي گرفته و هر كدام از گروه ‌ها به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه (مجموعا شش گروه) گمارده شدند و مداخله ‌هاي درماني روي آنان صورت گرفت. داده‌ هاي به دست آمده با روش تحليل واريانس با اندازه ‌گيري مكرر و با استفاده از نرم ‌افزار SPSS23 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ ها: تحليل داده‌ ها روشن ساخت كه گرو هاي آزمايشي و گروه گواه با يكديگر تفاوت معناداري دارند و دو روش درماني بر اساس شدت علائم عصب ‌شناختي، موجب كاهش علائم شده ‌اند. دارو درماني بيشتر بر علائم شديد عصب ‌شناختي نرم، و بازي ‌هاي توجهي بر علائم خفيف اثر داشته است. نتيجه ‌گيري: يافته ‌هاي مذكور مي ‌تواند در انتخاب نوع درمان، بر حسب شدت علائم عصب ‌شناختي، ياريگر درمانگران باشد. علاوه بر اين از يافته ‌هاي پژوهش حاضر در توضيح ارتباط ميان جنبه ‌هاي عصب ‌روان ‌شناختي اختلال نقص توجه/بيش ‌فعالي با عوامل داروشناختي و چگونگي اثربخشي دارو نيز مي توان بهره گرفت.