ديالكتيك تئوري‌ها و عناصر قواعد آمره در حقوق بين الملل

Dialectic of Theories and the Elements of Peremptory Norms in International Law

قواعد آمره مي‌توانند حافظ نظم، ارزش‌ها و اهداف يك نظام حقوقي باشند. وجود قواعد آمره در يك نظام حقوقي نشان از پيشرفتگي يك نظام حقوقي دارد. از زمان انعقاد معاهدة 1969 وين در خصوص حقوق معاهدات، انتقادهاي زيادي از اين معاهده به‌دليل ابهام و تعارض آن با مفهوم قاعدة آمره صورت گرفته است. اين در حالي است كه مكاتب مختلف حقوق بينالملل و حقوقدانان اين عرصه، هريك نظريه‌هاي متفاوتي از اين مفهوم ارائه كردهاند كه ويژگي آمره بودن و گسترة كاركرد آن را به مباني متفاوتي گره ميزنند. در اين مقاله، نويسنده، با روش فلسفي و تكنيك محض حقوقي، ضمن بررسي عناصر شناسايي قواعد آمره در نظريهها و مكاتب مختلف حقوقي، اثبات ميكند كه نظريات و تئوري موجود، به‌هيچ‌وجه براي شناسايي قواعد آمره كافي نيست و هريك از آنها از فقدان يك عنصر اساسي رنج ميبرد. نويسنده سپس با روش ديالكتيك ميان نظرهاي مشتت مصالحه ايجاد ميكند، سپس در بخش نتيجه معياري فراگير و جامع به‌منظور شناسايي قاعدة آمره، ارائه مي‌دهد كه نشان ميدهد براساس آن، آنچه در مورد قاعدة آمره و شناسايي آن اهميت دارد، نه ارزش‌ها، اخلاق و نظم عمومي نظام و سلسله‌مراتب قواعد، بلكه كاركرد و اهداف يك نظام حقوقي است.

Peremptory norms can preserve the order, values, and objectives of a legal system. If a legal system contains peremptory norms, they indicate its advancement. Since the conclusion of the 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties, there has been a great deal of criticism regarding the ambiguity of and contradiction in the definition of peremptory norms. Many jurists and schools of international law have developed various theories on the concept of jus cogens that tie its non-derogable characteristic to different foundations. In this article, the writer, applying pure legal techniques, will study the peremptory norms’ recognition elements and will try to reconcile different legal theories regarding the basis of jus cogens, using a dialectical method. Eventually, a comprehensive criterion for recognition of peremptory norms will be presented.