اثر شخصيت پويا بر رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش با نقش ميانجي احساس شايستگي در شغل

هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر شخصيت پويا بر رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش با نقش ميانجي احساس شايستگي در شغل بود. روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كارشناسان تربيت‌بدني ادارات آموزش و پرورش ايران (1141 نفر) بود كه بر حسب فرمول كوكران، 288 نفر به‌شيوه انتخاب تصادفي طبقه‌اي به ‌عنوان نمونه آماري پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌هاي پژوهش، از پرسش‌‌نامه‌هاي شخصيت پوياي باراتي و همكاران (2018)، احساس شايستگي در شغل ون‌دن بروك و همكاران (2010) و رفتار پوياي شغلي پاركر و همكاران (2008) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از دو روش آمار توصيفي و استنباطي استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد شخصيت پويا اثري مثبت و معني‌دار بر احساس شايستگي در شغل كارشناسان تربيت‌بدني دارد. همچنين اثر شخصيت پويا بر رفتار پوياي شغلي كارشناسان تربيت‌بدني مثبت و معني‌دار بود. بخش ديگري از نتايج پژوهش نشان داد اثر احساس شايستگي در شغل بر رفتار پوياي شغلي، مثبت و معني‌دار است. در نهايت نتايج نشان داد اثر شخصيت پويا بر رفتار پوياي شغلي با نقش ميانجي احساس شايستگي در شغل كارشناسان تربيت‌بدني، مثبت و معني‌دار مي‌باشد. با توجه به ‌نتايج پژوهش مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد شخصيت پويا مي‌تواند پيامدهاي شغلي مثبتي مانند احساس شايستگي در شغل و رفتار پوياي شغلي را در كارشناسان تربيت‌بدني به‌ همراه داشته باشد.