معناشناسي مفهوم «احسان» در قرآن كريم با رويكرد ساختاري

فاقد عنوان به زبان ديگر

از مفاهيم محوري در حيطه اخاق فردي و اجتماعي،احسان و نيكي كردن است كه خداوند متعال در قرآن كريم بدان توجه ويژه اي دارد. احسان مفهومي است داراي تنوع معنايي و گستردگي در مصاديق و همين امر ضرورت مطالع هاي معناشناختي براي تبيين ابعاد گوناگون كاربرد آن در قرآن كريم را نمايان م يسازد.در اين پژوهش تاش شده تا بر پايه روش معناشناسي ساختاري، همنشينان و جانشينان،مفهوم «احسان » در قرآن استخراج شده تا از اين طريق دست هبندي از ابعاد گوناگون احسان در قرآن ارائه گردد. بر اين اساس، در قرآن درباره مصاديق گوناگون احسان، پذيرندگان آن، شروط مقبوليت آن و آثار دنيوي، اخروي و الهي آن سخن به ميان آمده است. همچنين احسان در قرآن كريم تنها به معناي كمك مالي به نيازمندان يا حتي عا متر از آن، مطلق انجام كارهاي نيك نيست. بلكه احسان نزد خداي متعال جايگاهي بسيار والا دارد و با رعايت شروطي م يتواند انسان را به نهايت كمال كه همانا رضاي الهي است برساند.

no abstract.