بررسي مرگ معزي و پيوند اعضاء از منظر فقه و حقوق و علم پزشكي

خداوند تبارك و تعالي انسان را آفريد و با قدرت و توان خوداعضاي مختلفي را در بدن او به كار گذاشت كه يكي از اين اعضاء مغز است. مغز به عنوان پيچيده ترين عضو بدن جايگاه احساسات، غرايز، تفكر و بسياري از واكنش هاي آدمي است و كوچك ترين آسيب به آن مي تواند عوارض جبران ناپذيري به همراه داشته باشد. مرگ پديده اي آني نيست و داراي آغاز و انجام است و شخص مبتلا به مرگ مغزي هر چند در بين اين دو زمان به سر مي برد اما در فقه و احكام شرعي مربوط به آن ،چنين شخصي در حكم شخص زنده بوده و تا زماني كه به آخرين مرحله از اين پديده يعني مرگ باليني نرسيده باشد ، هيچ يك از احكام مزبور در خصوص اوجاري نخواهد شد. اين روزها عبارت مرگ مغزي را زياد مي شنويم، اما اين بيماري كه همه از شنيدن نامش متاثر مي شوند، چيست و چه ويژگي هايي دارد و آيا اعضاء افراد دچار مرگ مغزي مي تواند انساني را احياء كند؟مرگ مغزي به معناي از دست دادن تمامي عملكردهاي مغز است و در پي توقف كامل جريان خون به اين عضو حساس بدن به وجود مي آيد. هدف اين تحقيق بررسي فقهي، حقوقي و پزشكي مسايل مرگ مغزي و پيوند اعضاءاين اشخاص به افراد نيازمند، با استفاده از منابع پزشكي،احكام فقهي و الهي و قانوني مي باشد، علم پيوند اعضاء و مرگ مغزي داراي پيشينه تاريخي است كه با گذر زمان و پيشرفت علم و تكنولوژي، دانشمندان و فرهيختگان به نتايج سود مندي دسترسي پيدا كرده اند. به اين اميد كه اين مباحث مورد قبول حق تعالي قرار گرفته و قطره اي ناچيز را به درياي علم علاقه مندان بيفزايد.