بررسي نقش دانشجويان در فرايند شهرنشيني و توسعه امنيت اجتماعي

با گسترش روند شهرنشيني در جوامع جهان سوم مشكلات شهري به‌تناسب آن بر شهرها تحميل شده است. يكي از اصلي‌ترين اين مشكلات، مردمانِ شهرنشيني هستند كه مرحله گذار فرهنگي را طي نكرده‌انده چرا كه با اضمحلال اقتصاد روستا، نيروي كار فاقد مهارت براي مشاغل شهري آزاد شده است كه اقتصاد شهر را ملجأ و پناهگاهي براي تأمين نيازهاي خود مي‌يابد. حال آن‌كه اين جمعيت مهاجر هنوز از نقطه‌نظر جامعه‌شناسي آمادگي سكونت در شهر را ندارد. امروزه با گسترش سريع مراكز آموزش عالي كه تماماً در نقاط شهري قرار گرفته‌اند شاهد آن هستيم كه فرهنگ شهرنشيني تحت‌تأثير نظام دانشگاهي قرار گرفته است. در اين شرايط دو عملكرد از دانشجويان قابل بررسي است: 1 ــ روند جامعه‌پذيري دانشجويان در نقاط شهري، 2 ــ چگونگي تأثير دانشجويان در روند جامعه‌پذيري مهاجران به شهرها. در مورد اول مي‌توان گفت دانشجو با ورود به شهر محل تحصيل ابتدا داراي حالت كاوش و جست‌وجو نسبت به فرهنگ شهرنشينان خواهد شد كه اگر اين روند مثبت باشد در فرآيند جامعه‌پذيري وي تأثير مطلوبي خواهد داشت و در غير اين‌صورت ممكن است نسبت به وضعيت موجود دچار بي‌تفاوتي شود. درخصوص تأثير دانشجويان بر فرهنگ‌پذيري ساكنان و خصوصاً مهاجرين به شهرها مي‌توان گفت جامعه‌پذيري نوعي تلقين عقايد اجتماعي به افراد است كه به‌دليل وجود منطق قوي در مجموعه دانشگاهي مي‌تواند در انتقال آن به جمعيت مهاجر به شهرها بسيار مؤثر باشد. از اين‌رو بر اين اساس شهرهاي دانشگاهي كشور بالقوه مي‌توانند داراي فرصت و يا تهديد براي فرهنگ شهرنشيني خود باشند كه مسلماً در صورت نهادينه نشدن هنجارهاي شهري در جامعه شاهد بزه‌هاي مختلف خواهيم بود كه نهايتاً امنيت شهر دچار مخاطره خواهد شد. از اين‌رو به‌عنوان يك راه‌كار پايه براي رسيدن به امنيت پايدار در جوامع شهري، توجه ويژه به جامعه‌پذيري دانشجويان پيشنهاد و ارائه مي‌شود.