كليدواژه :
صائب تبريزي , غزل , شعر , قلندريه
چكيده فارسي :
شعر قلندرانه يكي از شاخه‌هاي شعر عرفاني است. اين نوع شعر را سنايي وارد قلمرو نظم فارسي كرد، زيبايي و تأثيري كه اين نوع شعر در اذهان داشت باعث شد ديگر شعراي عارف مسلك نيز از مضامين آن استفاده كنند. و بعدها به شعر شاعراني كه عرفان آنان متوسط است و شاعران غير عارف هم وارد شد. از اين ميان مي‌توان به صائب تبريزي اشاره كرد كه مضامين قلندرانه را در غزليات خود به زيبايي مورد استفاده قرار داده‌است. اين پژوهش به بررسي مضامين قلندرانه در غزليات صائب تبريزي مي‌پردازد، مضامين قلندريي كه اين شاعر در غزليات خود آورده عبارتند از: تعريض به زاهدان و صوفيان، رد مظاهر شريعت و تصوف، تظاهر به فسق و فساد، تظاهر به آيين‌هاي غير اسلامي، بي اعتنايي به دين، حضور در اماكن بد نام، بي اعتنايي به نام و ننگ، فراتر از كفر و ايمان بودن، ترجيح دادن كليسا، دير و ميخانه بر مسجد و صومعه و ترك توبه.
چكيده لاتين :
Qalandari verse, a branch of mystical versification, was introduced to Farsi literature by Sanai. The beauty of its themes and the effects that this type of poem had on the minds made other mystic poets make use of these features. These very beauties and motifs soon attracted first rate mystic-poets who adopted them to be followed and imitated, later on, by mediocre mystic-poets and even non-mystic ones among whom Saib of Tabriz can be named as a poet whose sonnets abound with beautiful qalandari themes. This study is an attempt to explore and analyze qalandari themes in sonnets by Saib of Tabriz, including the following: A continual objection to stoics and Sufis, a total rejection and despise of the manifestations of Shari'a and mysticism, a pretence to debauchery and negligence of morality, a pretence to be devoted to non-Islamic religions, shunning the religious principles, attending disreputable places, indifference to the consequences of infamy and bad reputation, a claim on the part of the poet to have achieved a stance beyond belief and non-belief, giving churches, taverns and pubs a privilege over mosques and nunneries as well as a deep dislike for repentance.
