بررسي رابطه صميميت زوجين سازگار و رابطه آن با انعطاف پذيري شناختي در زنان متاهل (مادران متاهل دانش آموزان شهر تهران)

هدف : صميميت يك مشخصه كليدي و مهم روابط زناشويي و از ويژگي‌هاي بارز يك ازدواج موفق به‌شمار مي‌آيد. اين ويژگي به‌وجود تعامل بين همسران اشاره مي‌كند و نبود يا كمبود آن يكي از شاخص‌هاي آشفتگي در روابط زناشويي است. اين پژوهش با هدف بررسي صميميت زوجين و رابطه آن با انعطاف‌پذيري شناختي در زنان متاهل (مادران متاهل دانش‌آموزان شهر تهران) انجام شد. روش شناسي تحقيق: جامعه‌ آماري پژوهش را كليه مادران دانش‌آموزان مدارس دولتي شهر تهران درسال 1398 كه در زمان اجراي پژوهش متاهل بودند و سي و پنج تا شصت و پنج سال سن داشتند، تشكيل ‌داده است. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي، نمونه‌اي به اندازه پانصد و چهار نفر انتخاب شد. در اين پژوهش از پرسشنامه صميميت زوجين باگاروزي 2001، و پرسشنامه انعطاف‌پذ‌ير‌ي شناختي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون همبستگي پيرسون و نرم‌افزارهاي آماري انجام شد. يافته هاي تحقيق: نتايج بدست آمده از اين پژوهش نشان دادند كه بين باورهاي ارتباطي، ذهن آگاهي، انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كيفيت روابط زناشويي رابطه معني‌دار وجود دارد. و بين انعطاف‌پذيري‌شناختي با نمره كل مثبت‌انديشي و با مولفه‌هاي كاركرد مثبت روزانه، خودارز‌يابي مثبت، ارز‌يابي د‌يگران از خو‌يش، انتظارات مثبت آ‌ينده، خوداعتمادي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بحث و نتيجه‌گيري: مي‌توان با آموزش انعطاف پذيري به زوج‌هاي جوان يا زوج‌هاي مشكل‌دار با افزايش رضايت زناشويي و صميميت، سازگاري و انعطاف‌پذيري آنان را افزايش داد.