اثر تمرين هوازي و مقاومتي بر ميزان شاخص مقاومت به انسولين و نسبت BCL-2/BAX در مسير آپوپتوزي بافت قلب موش‌هاي صحرايي ديابتي نر نژاد ويستار

The effect of aerobic and resistance training on insulin resistance index (HOMA-IR) and BCL-2/BAX ratio in apoptotic pathway in the heart tissue of male wistar diabetic rats

ديابت، اختلال متابوليكي است كه از طريق هايپرگلايسمي مشخص مي‌شود و نقش مهمي در ايجاد آپوپتوز قلبي دارد. شواهد حاكي از آن است كه تمرينات ورزشي مي‌توانند برخي از مسيرهاي پيام‌رساني مربوط به آپوپتوز را تحت تأثير قرار دهند. هدف از پژوهش حاضر مقايسۀ اثر تمرين هوازي و مقاومتي بر ميزان شاخص مقاومت به انسولين و نسبت BCL-2 به BAX بر موش‌هاي صحرايي ديابتي نر نژاد ويستار است. روش‌ها: در اين تحقيق تجربي، 25 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار 200 تا 250 گرمي به‌طور تصادفي به پنج گروه: تمرين هوازي (6n=)، تمرين مقاومتي (6n=)، شم (6n=)، كنترل (4n=) و سالم (3n=) تقسيم شدند. موش‌هاي صحرايي با مصرف رژيم غذايي پرچرب به مدت شش هفته و پس از شش هفته تزريق تك‌دوز استرپتوزوتوسين به مقدار 30 ميلي‌گرم بر كيلوگرم ديابتي شدند. موش‌هاي صحرايي گروه هوازي به مدت چهار هفته و هفته‌اي پنج جلسه روي نوار گردان و موش‌هاي صحرايي گروه مقاومتي به مدت چهار هفته و هفته‌اي شش جلسه با استفاده از نردبان به تمرين پرداختند. نتايج: تفاوت ميزان پروتئين BAX گروه هوازي و مقاومتي معنادار و مقدار آن در گروه مقاومتي نسبت به هوازي كمتر بود (014/0=P). تفاوت نسبت BCL-2 به BAX گروه هوازي و مقاومتي معنادار و در گروه مقاومتي بيشتر از گروه هوازي بود (05/0=P). همچنين ميزان شاخص مقاومت به انسولين در گروه هوازي (005/0=P) و در گروه مقاومتي (004/0=P) پس از تمرين كاهش بيشتري نسبت به قبل تمرين داشت و اين اختلاف معنادار بود. نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد هم تمرين مقاومتي و هم تمرين هوازي در كاهش ميزان شاخص مقاومت به انسولين اثرگذارند و در مقايسۀ بين دو تمرين هوازي و مقاومتي، تمرين مقاومتي بيشتر در كاهش عوامل آپوپتوزي اثر بيشتري دارد و با افزايش شدت تمرين، ميزان SIRT1 افزايش مي‌يابد و سبب مهار عوامل آپوپتوزي مي‌شود.

Purpose: Diabetes is a metabolic disorder characterized by hyperglycemia and plays an important role in the development of cardiac apoptosis. Evidence suggests that exercise can affect some of the signaling pathways associated with apoptosis. Evidence suggests that exercise can affect some of the apoptosis-related signaling pathways. The aim of this study was to compare the effect of aerobic and resistance training on insulin resistance index and BCL-2 to BAX ratio in male Wistar diabetic rats. Methods: In this experimental study, 25 male Wistar rats in the weight range of 200 to 250 g were randomly divided into five groups: Aerobic training (n = 6), Resistance training (n = 6), Sham (n = 6), Control (n = 4), Healthy (n = 3) Rats became diabetic by consuming a high-fat diet for six weeks and after six weeks with a single dose of 30 mg / kg streptozotocin injection. Rats in the aerobic group trained on a treadmill for four weeks and five sessions per week, and rats in the resistance group trained on a ladder for four weeks and six sessions per week. Results: The results showed that there was a significant difference between the aerobic and resistance groups of BAX protein and the amount of this protein in the resistance group was lower than aerobic (P= 0.014). There was a significant difference between BCL-2 and BAX ratio between aerobic and resistance groups and this ratio was higher in the resistance group than the aerobic group (P = 0.05). Also, the rate of insulin resistance index in the aerobic group (P = 0.005) and in the resistance group (P = 0.004) after exercise decreased more than before exercise and this difference was significant. Conclusion: It seems that both resistance training and aerobic training are effective in reducing the amount of insulin resistance index and in comparison between aerobic and resistance training, more resistance training is more effective in reducing apoptotic factors and with increasing exercise intensity, SIRT1 is increased and it inhibits apoptotic factors.