پاسخ‌هاي متابوليك به ورزش در آب و خشكي در زنان يائسۀ ديابتي تمرين‌كرده: نقش ANP و اپي نفرين

Metabolic responses following aquatic vs. land exercise in trained diabetic postmenopausal women: the role of ANP and Epinephrine

فوايد متابوليك انجام هر جلسه تمرينات معمول بيماران ديابتي فعال در شرايط آب در برابر خشكي نياز به بررسي دارد. هدف پژوهش بررسي مقدار گلوكز، FFA، انسولين، ANP و اپي‌نفرين خون در حين ركابزني در خشكي در برابر آب و همچنين در خلال دورۀ زماني اوليۀ بازگشت به حالت اوليه بود. روش‌ها: طرح پژوهش از نوع سري‌هاي زماني با ترتيب تصادفي معكوس بود. دوازده زن ديابتي يائسه (سن 3/2±76/66 سال)، ابتدا شش هفته تمرين تناوبي را تجربه كردند و سپس به دنبال آزمون تحمل گلوكز، در سه جلسۀ مجزا (با فاصلۀ يك هفته) شامل شرايط كنترل، ورزش در آب و ورزش در خشكي آزمون شدند. در هر دو جلسۀ ورزش در خشكي و آب، سه تناوب 10 دقيقه‌‌اي ركابزني با شدت 40 درصد توان هوازي بيشينه انجام گرفت و پنج بار خون‌گيري در مراحل پيش از ورزش، بلافاصله پس از ورزش و همچنين در دقايق 60، 90 و 120 پس از ورزش به‌عمل آمد. داده‌ها با تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر عاملي 5×3 (شامل سه سري زماني پنج تكراري) تحليل شد. نتايج: ركابزني در هر دو شرايط آب و خشكي سبب كاهش گلوكز (20- و 17- درصد)، انسولين (39- و 37- درصد)، و FFA سرم (61- و 55- درصد) و از سوئي افزايش مقدار ANP (169 و 52 درصد) و اپي‌نفرين (43 و 82 درصد) سرم شد (05/0>P). پس از توقف ركابزني در هر دو شرايط، مقدار انسولين، FFA و ANP افزايش يافت، درحالي‌كه گلوكز و اپي‌نفرين كاهش يافتند (05/0>P). در تمام موارد سطوح سرمي متغيرها در حين ركابزني در آب كمتر از ركابزني در خشكي بود (05/0>P). نتيجه‌گيري: در صورت انجام هر جلسه تمرينات ورزشي بيماران ديابتي داراي سابقۀ تمرين منظم در آب، فوايد متابوليكي بهتري نسبت به ورزش در خشكي حاصل مي‌شود كه اين مسئله در دو ساعت متعاقب پايان ورزش نيز ادامه مي‌يابد، ولي به‌دليل كمبود شواهد و محدوديت‌هاي پژوهش همچنان به بررسي بيشتري نياز است.

The metabolic benefits from each individual exercise session (in land vs. water condition) designated for trained diabetic patients remain to be evaluated. The aim of this study was to invesigate blood glucose, FFA, insulin, ANP and epinepherin levels during land vs. water cycling session and also following early post exercise recovery period. Methods: This was a case-crossover study with time series method. Twelve postmenopausal diabetic women (age 66.76 ± 2.3 years), participated in three distinct test sessions with glucose tolerance test at the begining, at control, water and land exercise conditions, following participating in an interval training protocol (six weeks). Both aquatic and land exercise sessions were consisted of three sets of ten min cycling intervals at 40% of Vo2max. Blood sampling were done in five occasions each session including: pre exercise, immediately post exercise and also at 60th, 90th and 120 th min of post exercise period. The data were analyzed by factorial (3×5; three five phase series) ANOVA for repeated measurements using SPSS 21. Results: acute cycling in both water and land conditions decreased blood glucose (-37% and -39%), insulin (-20% and -17%) and FFAs (-61% and -55%), while serum ANP (169% and 52%) and epinephrine (43% and 82%) were up regulated (P < 0.05). Serum Insulin, FFAs and ANP levels were elevated also followingthe exercise cessation, with a synergic suppression of blood glucose and epinephrine levels (P < 0.05). All measured variables levesl were lower in water exercise session compared to land exercise (P < 0.05). Conclusions: more beneficial metabolic effects could be provided with an individual training session performed by regularly exercising diabetic patients in water condioton, compared to land exercise and this trend was continued through two hours of recovery period. However; more investigations remain to be done because of the lack of similar evidence and study limitations.