اعتبار و كاربرد قاعده ملازمه اذن در شئ با اذن در لوازم آن در عقد نكاح

طبق آيات قرآن و احاديث اهل البيت عليه السلام و ساير ادله، زن حق ندارد از منزل خارج شود بدون اذن شوهر خود؛ در واقع در اينجا شارع براي شوهر يك نوع حق از جهت اذن خروج دادن به همسر خود قايل شده است و وقتي شوهر از اين حق متمتع شد و در صورت اذن دادن درباره چيزي به زن « اذن در شي»، به حكم عقل به لوازم آن هم اذن داده است؛ به دليل حاكم بودن دليل قاعده ملازمه اذن در شي با اذن در لوازم آن، در عقد نكاح و اين امري بديهي و عقلي است؛ حال سوال اصلي اين است كه قاعده ملازمه اذن در شي با اذن در لوازم آن در عقد نكاح، اعتبار و كاربرد دارد؟ و در اين تحقيق سعي شده است كه به اين سوال پاسخ داده بشود و نظر موافقين و مخالفين آن مطرح و بررسي بشود و در نهايت جمع بندي و نتيجه گيري صورت بگيرد.