وعده هاي آخر الزماني و موعودگرايي در آيين يهود

آرزوي ظهور يك مصلح، در همه مذاهب، امري مشترك و از اصول مسلم اعتقادي اديان به شمار ميرود. انتظار موعود، نه تنها در اديان زرتشتي، يهودي، مسيحي و اسلام وجود دارد، بلكه در كتب يونان قديم، افسانههاي ميترا، كتب قديم چينيان، عقايد هنديان و در بين اهالي اسكانديناوي و حتي در مصريان قديم و بوميان وحشي مكزيك و نظاير آنها نيز ميتوان يافت. علايم و مشخصاتي كه در ساير اديان براي آن نجاتدهنده بزرگ ذكر شده، در مورد مهدي(عج)، موعود اسلام نيز قابل انطباق است. در اين جستار با رويكرد تاريخي، توصيفي و تحليلي نظرات آيين يهود و نه همه اديان آسماني در باره انتظار موعود و مصلح كل، مورد بررسي قرار ميگيرد كه مهم ترين منابع، تورات و تلمود، شرح و تفسير قوانين يهود، خواهد بود. ابتدا به واكاوي واژه «وعده» پرداخته خواهد شد و در ادامه به انتظار و علايم ظهور در سنت يهود اشاره مي شود. همچنين كيفيت ظهور مصلح يهود يكي از بخش‌هاي اصلي اين جستار به حساب مي آيد؛ يهود منتظرند كه قايمي از اولاد داوود پيغمبر(ع) ظهور كند؛ به طوري كه اگر لب‌هايش به دعا حركت كند، تمام امت ها نابود شوند. در تاريخ يهود، هميشه وجود آشوب‌ها و جنگ‌هاي بزرگ، انديشه انتظار موعود را تقويت نكرده است، بلكه در مواردي كه با يهوديان خوش رفتاري شده و پست‌هاي مهم را اشغال كردهاند، اين آرمان تقويت شده است. در ارتباط با جهان آينده، به برخي از آيات تورات استناد شده است؛ از مجموع عبارات، اين نكته استفاده ميشود كه از نظر يهود، جنگ‌ها و سختي‌هاي فراواني فرا روي بشر است.