بررسي علل افزايش نزاع و درگيري در شهرستان بندرعباس با تاكيد بر پيشگيري اجتماعي

نزاع و درگيري از جمله مسائل و آسيب هاي اجتماعي است. ين پديده در سطح جامعه يكي از نمونه هاي نقض نظم و انضباط اجتماعي و به عنوان يك ناهنجاري در سطح جامعه امروز وجود دارد براين اساس، هدف اصلي مقاله حاضر بررسي نقش عوامل پيشگيري اجتماعي در نزاع و درگيري شهر بندرعباس مي باشد. روش تحقيق اين پژوهش پيمايشي بوده و ازنوع توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه آماري تمامي مردان وزنان سنين 60-15 سال شهربندرعباس مي‌باشند كه 383 نفر به عنوان نمونه بر اساس فرمول كوكران و به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. همچنين ابزار اندازه گيري اين پژوهش، پرسشنامه بوده است. تجزيه وتحليل داده ها كه متغيرهاي تعهد اجتماعي، باور واعتقاد وميزان تحصيلات داراي رابطه معنادار مثبت و متغير دلبستگي وتعلق داراي يك رابطه معنادار معكوس با گرايش به نزاع ودرگيري بوده اند ولي بين متغيرهاي كنش متقابل اجتماعي ،اعتماد اجتماعي به عنوان عوامل پيشگيري اجتماعي ومتغير سن با گرايش به نزاع ودرگيري رابطه معناداري يافت نشد همچنين بين دو گروه زنان و مردان در رابطه با متغير گرايش به نزاع ( به عنوان متغير وابسته تفاوت معني داري مشاهده نشد (05/0> sig) اما ميانگين مردان نسبت به زنان بيشتر مي باشد. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره به شيوه ي گام به گام براي متغير نزاع ودرگيري نيز نشان داد كه بيشترين تبيين رگرسيوني بر متغير نزاع توسط متغيرباور واعتقاد با ضريب 085/. مي باشد.