ماهيت حقوقي وصيت به وقف در حقوق ايران و مصر

وصيت به وقف به عنوان يكي از انواع وصايا و تصرفات حقوقي معلق بر فوت فرد، مورد توجه فقها و حقوق دانان بوده است. اما ماهيت اين نوع وصيت همواره مورد اختلاف نظر بوده و آن را منطبق با هيچ يك از وصاياي عهدي و تمليكي نمي دانند، بلكه معتقدند چون در نتيجه وصيت به وقف، فك ملكيت نسبت به مال موصي رخ مي دهد، اين نوع وصيت ذيل قسم سومي از وصايا يعني وصيت به فك الملك و در عرض وصايايي همچون وصيت به عتق و ابراء جاي مي گيرد. ليكن با ملاحظه مقررات كنوني دو نظام حقوقي ايران و مصر درمي يابيم كه وصيت به وقف از مصاديق وصيت تمليكي محسوب مي شود. به موجب اين نوع از وصيت، وقف مال به صرف انشاء وصيت و بدون نياز به انشاء مستقل از سوي موصي له يا موصي لهم محقق مي گردد. با توجه به شناسايي شخصيت حقوقي براي موقوفه در حقوق ايران و مصر كه از نتايج آن، دارايي مستقل، اهليت تملك و دارا شدن حق و تكليف براي شخص حقوقي است، عين مال به محض فوت موصي از مالكيت وي خارج شده و به شخص حقوقي موقوفه تمليك مي گردد. بنابراين وصيت به وقف، به اعتبار تمليك عين مال موصي به شخص حقوقي موقوفه، وصيت تمليكي به شمار مي رود.