رويكرد ميان رشته اي در حوزه يادگيري و آموزش زبان عربي

An interdisciplinary new approach in the field of learning and teaching Arabic language

امروزه با توجه به پيشرفت جوامع و رشد روزافزون دانش و علوم موجب گرديده كه شيوه‌هاي آموزش سنتي محور ديگر جوابگوي يادگيرندگان نباشد. از اينرو روي آوردن به رويكردهاي نوين آموزشي و تفكر ميان رشته‌اي كه طي آن مرزبندي ميان حوزه‌هاي دانش كنارگذاشته و فرصت‌هاي يادگيري به شيوه‌هاي متفاوت با رويكردهاي ميان رشته-اي تنظيم مي‌شود، ضروري به نظر مي‌رسد. استفاده از روش‌هاي سنتي در آموزش زبان عربي و تخصص‌گرايي آن موجب شده است كه فراگيران از ظرافت‌ها و قابليت‌هاي آن باز بمانند و با چالش‌هايي در يادگيري روبرو شوند. بر اين‌اساس، يكي از ضرورت‌هاي ياددهندگان، پرورش مهارت‌هاي ميان‌رشته اي در زمينه آموزشي است. مقاله حاضر ضمن بررسي پيشينه و چيستي و چرايي ميان-رشته‌اي، با استفاده از روش توصيفي-تحليلي مي‌كوشد ضمن درهم آميختن دو رويكرد نظري و كاربردي، آن‌را در آموزش زبان عربي مورد بررسي قرار دهد و نقاط ضعف و قوت آن را بيان كند. هدف مقاله ارتقاي كيفيت يادگيري در آموزش زبان از خلال برنامه‌هاي ميان‌رشته‌اي است و براين باور است كه مي‌توان از تخصص‌گرايي و تفكر ميان‌رشته‌اي به عنوان راهبردي براي آموزش زبان عربي نام‌برد كه تجارب كليدي براي فراگيران در يادگيري فراهم مي‌كند و به اين نتيجه مي‌رسد كه ميان‌رشته‌اي بر وحدت علوم در حوزه‌هاي مختلف تاكيد مي ورزد و در حوزه يادگيري و آموزش زبان عربي، محدوديت‌ها و كاستي‌هاي روش تخصصي‌گرايي را برطرف مي‌كند، و مي‌تواند امكانات پژوهشي جديدي براي حوزه‌هاي آموزشي فراهم آورد. و در انتها ملاحظاتي كه مي‌بايست در آموزش زبان عربي مورد لحاظ قرارگيرد، در قالب پيشنهادات كاربردي ارائه مي‌كند.

Today, with the advent of societies and the growing growth of knowledge and science, traditional teaching methods are no longer responsive to learners. Hence, it is necessary to turn to new educational approaches and interdisciplinary thinking in which the boundary between knowledge domains is set aside and learning opportunities are set in different ways through interdisciplinary approaches. The use of traditional methods in teaching Arabic language and its specialization has made the learners free from their elegance and capabilities, and faced with challenges in learning. Based on this, one of the essential requirements of the teachers is the development of interdisciplinary skills in the field of education and research. In the present paper, while studying the background and the nature and the interdisciplinary nature, attempts to combine the two theoretical and applied approaches, it examines it in the teaching of Arabic language and its weaknesses and strengths. The aim of the paper is to improve the quality of learning in Arabic language education through interdisciplinary programs. He believes that specialization and interdisciplinary thinking can be considered as a strategy for teaching Arabic language, which provides key experiences for learners in learning. Finally, it tries to consider the considerations that should be taken into consideration in Arabic language teaching, in the form of practical suggestions.