بررسي رابطه ي كيفيت زندگي معتادان با بازگشت به چرخه جرم از سال 99-94 (شهرستان بندرعباس)

هدف از پژوهش حاضر، رابطه ي كيفيت زندگي معتادان با بازگشت به چرخه جرم از سال 99-93درشهرستان بندرعباس بوده ودر صدد پاسخگوبودن به اين سوال كه كفيت زندگي افرد معتاد چه تاثيري در بازگشت به چرخه جرم دارد و روش هاي نوين وتاثيرگذار در زمينه كاهش اثر كيفيت زندگي بر بازگشت به چرخه جرم هستيم. با بهره گيري از تئوري هاي جامعه شناسي و روانشناسي مانند نظريه يادگيري، نظريه فرصت هاي نابرابر ، نظريه كنترل اجتماعي، نظريه اوقات فراغت، نظريه انحرافات مرتون ، نظريه ناكامي منزلتي، رويكردهاي كيفيت زندگي ، نظريه كالمن،رويكرد مطلوبيت گرايي، رويكرد توسعه انساني و ... به تحليل يافته هاي پژوهشي پرداخته ايم. از روش نمونه گيري تصادفي نمونه­ها انتخاب شده، و تكنيك جمع آوري داده ها بصورت تكميل پرسشنامه ، مشاهده و مصاحبه حضوري انجام شده است. در نتايج حاصله ضريب همبستگي بين روابط اجتماعي و بازگشت به چرخه جرم ضريب 0.400با سطح معناداري 0.001كه مي توان گفت روابط اجتماعي افراد معتاد و بازگشت به چرخه جرم %99ارتباط دارد و همچنين سلامت جسماني و بازگشت به چرخه جرم ضريب 0.380با سطح معناداري 0.002كه سلامت جسماني و بازگشت به چرخه جرم %98رابطه وجود دارد. بنابر نتايج حاصله سلامت رواني و بازگشت به چرخه جرم ضريب همبستگي 0.444با سطح معناداري 0.000است كه سلامت رواني %100با بازگشت به چرخه جرم رابطه وجود دارد نتايج حاصله بيانگر اين مطلب نيز مي باشد كه سلامت محيطي و بازگشت به چرخه جرم ضريب 0.340با سطح معناداري 0.033است كه مي توان با پيشگيري و راه حل هاي جديد از بازگشت به چرخه جرم جلوگيري كرد.