مطالعه ساختاري بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي با تاكيد بر تقابل‌هاي دو‌گانه

بي‌شك بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي انعكاس منظومه فكري بزرگ‌ترين انقلاب قرن بوده و تحليل و تبيين آن نيازمند رويكردهاي گوناگوني است.استفاده از ايده‌هاي زبان‌شناسي ساختارگرا، به‌ويژه تقابل‌هاي دوگانه به منظور تحليل ساختار شكل‌گيري معنا مي‌تواند يكي از اين رويكردها باشد؛ از جمله برجسته‌ترين اين نظريه‌ها، نظرية ساختارگرايي است كه در پي پيدايش دانش زبان‌شناسي نوين پديد آمد و به علوم ديگر به ويژه علوم اجتماعي راه يافت. در ساختارگرايي اصول ژرف ساختار تقابل‌هاي دوگانه بسيار حائز اهميت است. كشف تقابل‌هاي دوگانه يك متن، يكي از خوانش‌ها و استراتژي‌هاي عمومي تفسير متن و يكي از اصلي‌ترين روش‌هاي راه‌يابي به متن و معناست كه با هدف تحليل و تبيين عوامل ساختاري موثر بر گفتمان صورت مي‌پذيرد زيرا واحدهاي متن بر مبناي روابط متقابلي كه با يكديگر دارند، هويت مي‌يابند. از اين منظر، بايد بن‌مايه‌هاي معنايي متن را در تقابل با يكديگر تعيين‌كرد تا ايده‌هاي كلي كه موجب توليد معنا در متن شده‌اند، مشخص شوند. بنابراين بررسي تقابل‌هاي دوگانه صرفا يك رويكرد ادبي نيست بلكه مي‌كوشد تا در تفسير و تبيين مفاهيم خوانندگان متن را ياري دهد. در فرايند خوانش و تحليل متن تقابل‌هاي دو‌گانة اساسي استخراج و در يك چارچوب گنجانده شده و معناي متن از طريق چنين نظام ساختاري كشف و رمز‌گشايي مي‌شود.هدف از اين پژوهش تبيين بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي از منظر تقابل‌هاي دوگانه با روش توصيفيتحليلي و تطبيقي است هر چند در مقدمه به خاستگاه و سير تطور اين نظريه پرداخته‌شده. يافتن اين تقابل ها علاوه بر كمك به دريافت منظور اصلي گوينده، خواننده را با تفسيري متفاوت از گفتمان حاكم بر بيانيه آشنا مي‌كند؛ كه در نتيجه علاوه بر دست يافتن به معناي برخي مفاهيم به واسطه قطب مقابلشان، با استخراج شبكه هم طراز مثبت و منفي تلاش شده زنجيره‌هاي معنايي و ساختار حاكم بر آن در بيانيه تحليلي شود .