بررسي پيامدها و بروز جرم با مهاجرت اتباع افغاني در شهر بندرعباس

پديده مهاجرت يك معضل اجتماعي است . رفتار اجتماعي مهاجرين، فشار اجتماعي وارده بر آنها و عكسالعملهاي متقابل مسائلي مهم و قابل بررسي هستند. پديده مهاجرت مردم افغانستان به كشورهاي همسايه به ويژه ايران كه يكي از اشكال مهاجرت بين المللي مي باشد، در سه دهه اخير روند صعودي داشته است. اين نوع مهاجرت زاييده عوامل اجتماعي، سياسي و اقتصادي و از اين نظر موثر و قابل توجه است. مهاجرت مشكلات عديدهاي را به دنبال دارد. جوانان يا خانوادهها به انتظار داشتن زندگي بهتر و با اميد يافتن كاري مناسب به شهرهاي بزرگ روي ميآورند. در زندگي قبل از مهاجرت مشكلات اندكي دارند، ولي با ترك زندگي و آمدن به شهر و كشور ديگر با كوهي از مشكلات مواجه ميشوند. هرچند افراد مهاجر بر اثر جنگ و اشغال نظامي كشور متبوع خود راهي جز مهاجرت نداشته باشند، ولي باز هم در كشور مهاجرپذير غرق در مشكلات فراوانتري ميشوند و به كارگري، دستفروشي، شغل پنهان و ... مشغول ميشوند. عدهاي كه از اين راهها به خواستههايشان نميرسند، به راههاي كاذب و خلاف كشيده ميشوند. از ديدگاه اجتماعي، مكانسيم مهاجرت به اين ترتيب است كه چون مهاجرين در جامعه به عنوان يك اقليت مطرح هستند و از طرفي فرهنگ جامعه مقصد با ويژگيهاي فرهنگي آنها هماهنگي تمام ندارد، اين تفاوتها و اختلافات پتانسيلهاي فرهنگي با تضادهاي اجتماعي و حتي تعارضات اجتماعي منجر شده و فرد متحمل فشارهاي اجتماعي زيادي ميشود. اگرچه گروهي از آنان با ساخت فرهنگي جامعه جديد سازگاري مييابند، ولي گروهي ديگر كه توان سازگاري ندارند در مقابل اين فشارها واكنش نشان داده و آن را به جامعه منتقل ميكنند و آن را منعكس مينمايند؛ به اين معنا كه هنجارهاي جامعه را ناديده گرفته و دست به هنجار شكني و احتمالاً خلافكاري و جرم ميزنند.