نقد ديدگاه «عدم انتفاع پيامبر(ص) از دعا و صلوات امت» با تأكيد بر امكان رفعت درجه آن حضرت در قوس صعود

در منابع ديني به صلوات بر پيامبر اكرم(ص) و دعا براي رفعت درجه ايشان بسيار سفارش شده است. براساس روايات، اين كار منافع زيادي، مثل طهارت نفس، تكفير گناهان و سنگيني ميزان براي شخص دعاكننده و مصلِّي به‌ارمغان مي‌آورد. اما پرسش اين است كه آيا خود پيامبر(ص) نيز به‌عنوان مدعوله و مصلَّي‌عليه از اين دعاها و صلوات‌ها منتفع مي‌شود و درجه ايشان در سير صعودي افزايش مي‌يابد يا خير؟ برخي با استناد به دلايل گوناگون معتقدند: پيامبر نفعي از اين دعاها و درودها نمي‌برد و ارتقاي وجودي آن حضرت در اثر اين ادعيه و صلوات‌ها غيرممكن است. در اين مقاله با رويكرد جامع عقلي ـ نقلي، هم اصل اين ديدگاه و هم ادله آن جداگانه بررسي و نقد گرديده و در نهايت ثابت شده است كه اين ادعيه و صلوات‌ در كنار بركاتي كه براي داعي و مصلي دارد، براي شخص پيامبر(ص) هم نافع است و موجب افزوني كمالات و ارتقاي درجه آن بزرگوار در قوس صعود مي‌گردد.