تبيين درك و تجربه افراد جامعه از استيگما در مواجهه با بيماري كرونا

زمينه و هدف: يكي از جنبه هاي مهم بيماري كرونا، حوزه ي رواني و اجتماعي است. ترس و نگراني از اين بيماري مي تواند منجر به ننگ اجتماعي ن سبت به افراد، و حتي مكان هاي اقامت آنها شود. اين مطالعه با هدف تبيين درك و تجربه افراد جامعه از استيگماي اجتماعي در مواجهه با بيماري كرونا طراحي گرديده است.روشها : اين مطالعه كيفي با رويكرد تحليل محتوا در بيمارســتانهاي مرجع كوويد 19 در دانشــگاه علوم پزشــكي مشهد بر روي 21نفر از بيماران مبتلا به كرونا ، همراهان بيمار ،افراد غيرمبتلا و كاركنان بيمارستانهاي مرجع خدمات 19COVID انجام شد. براي گردآوري داده ها از مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده گرديد. نمونهگيري تا رسيدن به اشــباع داده ها ادامه يافت. آناليز متن مبتني بر رويكرد تحليل محتوا با تنظيم كدهاي اوليه، فشــرده ســازي كدها در طبقات فرعي و ا صلي و نهايتا انتزاع م ضامين و مفاهيم كليتر صورت پذيرفت. اعتبار داده ها نيز بر ا ساس معيارهاي لينكولن و گوبا تاييد گرديد. نتايج: تجزيه و تحليل دادهها منجر به پديدار شدن يك مضمون انگ كرونايي مخرب تر از ابتلاء به كرونا و دو طبقه اصلي 1 از خود استيگمايي تا استيگماي اجتماعي شامل زير طبقات: پنهانكاري، دوري گزيني فرد مبتلاء از ديگران، طرد شدگي از سوي اجتماع، و انگ بيروني ، 2 كرختي عاطفي شامل زير طبقات: رفتار غير حمايتي كادر درمان با فرد مبتلا، سـردي روابط زناشـويي بدنبال ابتلا يكي از زوجين، رفتار غير همدلانه خانواده با فرد مبتلا شد.نتيجه گيري: ترس از ح ضور در اجتماع ،كناره گيري از جمع، واكنش هاي غير همدلانه و انگ زني در حلقه برچ سب كرونايي قرار دارند. تلاش براي رعايت فاصله فيزيكي نبايد منجر به ايجاد فاصله عاطفي و انساني بين افراد گردد