ننيازسنجي و اولويت بندي اجراي دوره هاي آموزشي منابع طبيعي با استفاده از مدل تركيبي SWOT-AHP (مطالعه موردي: استان لرستان)

مقدمه و هدف: در برنامه هاي آموزشي كه در سطح حوزه هاي آبخيز يا سامان ه اي عرفي براي پيشبرد اهداف سازمان جنگل ها و مراتع اجرا مي شود عموماً اولويت بندي نوع دوره آموزشي و تحليل ارجحيت استفاده از روش هاي انتقال مفاهيم آموزشي براي گروه هاي هدف كمتر مورد توجه بوده است. اثر بخشي هر دوره ي آموزشي مستلزم هم سويي آموزش با نيازهاي جامعه هدف است؛ بنابراين قبل از اجراي هر برنامه آموزشي لازم است طي يك ساختار مشخص نيازهاي آموزشي شناخته شده و بر اساس اولويت توسط مؤثرترين روش، آموزش داده شوند. هدف از اين پژوهش تعريف يك ساختار نظام مند براي نيازسنجي دوره هاي آموزشي منابع طبيعي، اولويت بندي آنها بر اساس نظر كارشناسي و در نهايت تعيين روش مناسب جهت اجراي دوره هاي انتخاب شده است. مواد و روش‌ها: براي اين مطالعه سامان عرفي چم پلك واقع در استان لرستان در نظر گرفته شد. در فرآيند تعيين نيازمندي هاي آموزشي از روش پشتيباني تصميم گيري با مدل هاي تركيبي SWOTAHP استفاده شد. از بين دوره هاي آموزشي تعريف شده توسط سازمان جنگل ها و مراتع كشور دوره هاي مناسب براساس نتايج مدل سوات و منابع اطلاعاتي محلي (بررسي تخلفات سامان عرفي) توسط گروه كارشناسان آموزش انتخاب گرديد. در گام بعد دوره هاي انتخابي براساس روش رتبه بندي، اولويت بندي شد. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد براي سامان عرفي چم پلك اجراي دوره‌هاي آموزشي مباني كارآفريني در منابع طبيعي (وزن نسبي 8/9)، نقش تغيير معيشت در مديريت منابع طبيعي (وزن نسبي 8/3)، مديريت چرا با مشاركت جوامع محلي (وزن نسبي 7/9) سه اولويت اول را دارا بودند. تحليل توصيفي ترجيج استفاده از ابزار هاي آموزشي با استفاده از طيف ليكرت نيز نشان داد در مجموع به ترتيب راديو، تلويزيون و اينترنت مرجح ترين ابزار‌هاي آموزش براي اين سامان عرفي هستند. نتيجه‌گيري: در اين پژوهش از ابزار هاي پشتيباني تصميم براي ايجاد ساختاري در پيشنهاد اجراي دوره هاي آموزشي براي جوامع محلي استفاده شد كه مي تواند به عنوان الگويي در سياست گذاري هاي اجراي دوره هاي آموزشي در نظر گرفته شود.