ارزيابي ميزان تاب‌آوري بافت تاريخي شهر كرمان در برابر زلزله و ارائه راهبردهاي ارتقا آن

تاب‌آوري شهري به جايگاهي از شهر اشاره دارد كه به دليل مديريت و برنامه‌ريزي درست قدرت تحمل خود را در برابر بحران‌هاي طبيعي و انساني افزايش داده و با كم‌ترين ميزان خسارت مالي و جاني مي‌تواند بحراني را پشت سر گذاشته و در كوتاه‌ترين زمان به حالت طبيعي خود بازگردد. در همين راستا پژوهش حاضر نيز به دنبال ارائه راهبردهاي براي ارتقا ميزان تاب‌آوري در بافت تاريخي شهر كرمان مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي –تحليلي و با استفاده از روش‌هاي مشاهده‌اي، مصاحبه‌اي و پرسشنامه صورت گرفته جامعه آماري آن تمامي ساكنان بافت تاريخي كرمان مي‌باشد كه در سرشماري سال1395جمعيتي بالغ‌بر51087 نفر بوده است. براي تخمين حجم نمونه از جدول مورگان استفاده‌شده است، كه مطابق اين جدول 381 نمونه برآورد شد. اين پرسشنامه‌هاي به‌صورت تصادفي ساده در سطح محدوده پخش گرديد. بعد از استخراج اطلاعات موردنظر با استفاده از برنامه SPSS تجزيه‌وتحليل گرديدند. وضعيت موجود نشان داد كه بافت تاريخي كرمان ازنظر شاخص اجتماعي، اقتصادي، كالبدي، نهادي تاب‌آوري وضعيت نامطلوبي دارد. به همين دليل ماتريس SWOT تشكيل‌شده و نقاط قوت، ضعف، فرصت، تهديد بافت تاريخي ازنظر تاب‌آوري در آن تدوين گرديد. سپس با استفاده ازنظر متخصصين و كارشناسان مطلع از وضعيت بافت تاريخي كرمان امتيازبندي گرديد. و بعد از تجزيه‌وتحليل‌هاي مربوط مشخص گرديد، كه موقعيت استراتژيكي بافت تاريخي كرمان موقعيت استراتژي‌هاي بازنگري، انطباقي است. ازاين‌رو بعد از تدوين استراتژي‌هاي مطلوب و مناسب با وضعيت تاب‌آوري بافت تاريخي كرمان ماتريس برنامه‌ريزي كمي (QSPM) تشكيل‌شده و در اين مرحله نيز با استفاده ازنظر متخصصين استراتژي‌ها اولويت‌بندي شدند. مهم‌ترين استراتژي‌ها در رده اول توجه به توسعه ميان افزا براي تسريع درروند نوسازي بافت و مكان‌يابي و ايجاد پايگاه‌هاي مديريت بحران در فضاهاي خالي بافت‌ براي ‌تسريع‌ در عمليات ‌امداد و نجات ‌در‌ شرايط ‌اضطراري ‌مي‌باشد.