شناسايي و اولويتبندي الزامات بيروني كالبد محور مراكز خودامدادي محله با استفاده از تكنيك AHP

زمينه و هدف: بحران زلزله، يكي از مهمترين بحران‌هاي شهري در ايران و سراسر جهان مي باشد و پيشگيري از آن، نيازمند طيف وسيعي از مجموعه اقدامات مختلف است. در تجارب زلزله‌هاي پيشين، معمولاً تيم‌هاي نجات و امداد سر موقع به نقاط بحراني نمي رسند و تعداد تلفات افزايش مي‌يابد. مركز خودامدادي محله، يكي از زيرساخت هاي نوين كالبدي همراه با ظرفيت‌هاي تجميعي اجتماعي و مديريتي به منظور استقرار مشاركت در حوزه مديريت اضطرار زلزله است، كه تاكنون كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي و دسته‌بندي مجموعه الزامات استقرار مركز خودامدادي محله‌اي از منظر زواياي بيروني موقعيت مكاني مركز مي باشد. روش: مبتني بر منطق استدلال قياسي به همراه رويكرد كيفي در پژوهش به همراه مطالعات كتابخانه‌اي و فنون كمّي تحليل سلسله مراتبي و نرم افزار Expert Choice براي گردآوري داده‌هاي دو بخشي تحقيق مي باشد. ساختار پژوهش داراي دو بخش نظري و كاربردي در راستاي اهداف تحقيق در قالب شناخت و اولويت‌بندي مجموعه الزامات بيروني كالبدي مراكز خودامدادي محله با رويكرد تحليلي به كمك قضاوت خبرگان به تعداد 20 نفر طراحي شده ‌است. يافته‌ها: بيانگر امكان تدقيق مفهومي كاركردي مركز خودامدادي محله در كنار شناخت و خوشه‌بندي اولويت‌مند مجموعه الزامات بيروني كالبد محور اين مراكز نوپديد در قالب يك الگوي كيفي نظام‌مند مي‌باشد. ماهيت مركز، غيرتكنيكال و و اولويت اول، در معيارها و زيرمعيارهاي منتخب تحقيق به ترتيب شاخص سازگاري امدادي و مركز هلال احمر مي‌باشد. نتيجه گيري: با توجه به مطالعات پراكنده قبلي، اين پژوهش، پارامترهاي تجميعي مؤثر در استقرار بيروني مراكز خودامدادي را شناسايي و به شكل خوشه هاي اولويت مند در دسترس محققان قرار داد. همچنين، بخشي از ظرفيت هاي نظري مركز خودامدادي معرفي شده و امكان استفاده از نتايج براي مكان‌يابي مركز نيز امكان پذير مي باشد.