مروري بر تحقيقات قراردادها در زنجيره‌ي تأمين با در نظر گرفتن تعداد سطوح و نوع قراردادها

A Review on the Supply Chain Contracts Considering the Levels and Types of Contracts

اين مطالعه به بررسي قراردادهاي مورد استفاده در زنجيره‌ي تأمين مي‌پردازد. تعداد هفتادوچهار مقاله‌ي بين‌المللي از سال 2004 تا 2021 و هفت مقاله‌ي فارسي طي سال‌هاي اخير در حوزه‌ي قراردادها در زنجيره‌ي تأمين، مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به دسته‌بندي‌هاي صورت گرفته اين نتيجه حاصل شده است كه بيشترين قرارداد مورد استفاده در زنجيره‌ي تأمين جهت هماهنگي، قرارداد اشتراك درآمد با فراواني 35 مقاله است. از نتايج ديگر مي‌توان گفت كه از مجموع 81 مقاله در 58 مقاله از رويكرد نظريه‌ي بازي‌ها استفاده شده است كه رويكرد استكلبرگ با فراواني 39 مقاله، بيشترين تعداد را به خود اختصاص داده‌است. به نظر مي‌رسد بيشتر مقالات (74 مقاله)، با توجه به محدوديت‌هاي موجود، زنجيره‌ي تأمين دو‌سطحي را ترجيح مي‌دهد. يكي از مهم‌ترين نتايج اين بود كه گاهي هركدام از قراردادها به‌تنهايي نمي‌تواند زنجيره‌ي تأمين را هماهنگ سازد؛ بلكه تركيبي از آن‌ها منجر به هماهنگي زنجيره‌ تأمين مي‌گردد.

This study examines the contracts used in the supply chain. 74 international articles from year 2004 to 2021 and 7 recently published Persian articles in the field of supply chain contracts have been studied. According to the classifications, it has been concluded that the most used contract in the supply chain for coordination is the revenue sharing contract with a frequency of 35 articles. It has been observed that in 58 out of 81 articles, the game theory approach has been used, in which Stackelberg's approach has the highest number of articles with 39 articles. Most articles (74 articles) seem to prefer a two-tier supply chain, due to their limitations. One of the most important results was that sometimes each of the contracts cannot coordinate the supply chain lonely, but a combination of them leads to the coordination of the supply chain.