آسيب‌ شناسي برنامه آموزش از راه دور در ايران

The pathology of distance education in Iran

امروزه آموزش از راه دور يك شيوۀ آموزشي نوين تلقي مي‌شود كه مي‌تواند موانع اقليمي و جغرافيايي فضاهاي آموزشي، محدوديت‌هاي سني و جنسيتي فراگيران را از ميان بردارد. در ايران نيز برنامه‌هاي آموزش از راه دور طراحي و استقرار يافته است. هدف از پژوهش حاضر، شناسايي آسيب‌ها و ضعف‌هاي موجود در اجرا و برگزاري دوره‌هاي آموزش از راه دور با تمركز بر استان كردستان بود. براي نيل به چنين هدفي، از رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي استفاده شد. جامعه پژوهش تمامي مديران و مربيان مراكز آموزش از راه دور در استان كردستان بودند كه با استفاده از نمونه‌گيري گلوله برفي و با در نظر داشتن مبناي اشباع نظري داده‌ها، تعداد 21 نفر از آنان (7 نفر مدير و 14 نفر مربي) در گروه نمونه در پژوهش قرار گرفتند. براي گردآوري داده‌هاي مربوطه، پرسشنامه‌هاي بازپاسخي بين آن‌ها توزيع شد. به منظور تحليل داده‌ها نيز از روش تحليل محتواي استقرايي مبتني بر كدگذاري باز استفاده شد. نتايج تحليل نشان داد كه موانع فناوري و ارتباطي، موانع برنامه‌ريزي آموزشي، موانع اداري و ساختاري و موانع مالي، مهمترين آسيب‌هاي پيش‌روي اين دوره‌ها بوده و براي از ميان برداشتن آن‌ها لازم است كه مراكز مذكور و همچنين نهادهايي كه از اين مراكز حمايت مي‌كنند، زيرساخت‌هاي فناوري و مالي بهتري براي اين مراكز فراهم ساخته و بازنگري‌هايي نيز در برنامه‌ها و استراتژي‌ها مربوطه اعمال كنند. توجه به بهبود و اصلاح اين عوامل مي تواند در راستا اثربخشي و كارايي آموزش مجاز و آموزش از راه دور در ايران براي مراكز آموزشي مدرسان و فراگيران بسيار مفيد و سودمند باشد.

Today, distance education is considered as a new educational method that can remove the climatic and geographical barriers of educational spaces, age and gender limitations of learners. In Iran, distance education programs have been designed and established. The purpose of this study was to identify the disadvantages and weaknesses in the implementation and conduct of distance education courses focusing on Kurdistan province. To achieve such a goal, a qualitative approach and phenomenological method were used. The study population was all managers and instructors of distance education centers in Kurdistan province. Using snowball sampling and considering the theoretical basis of data saturation, 21 of them (7 managers and 14 instructors) in the sample group were included in the study. To collect the relevant data, response questionnaires were distributed among them. In order to analyze the data, the method of inductive content analysis based on open coding was used. The results of the analysis showed that technological and communication barriers, educational planning barriers, administrative and structural barriers and financial barriers are the most important progressive advances of these courses and in order to eliminate them, it is necessary that the mentioned centers and The institutions that support these centers will also provide better technological and financial infrastructure for these centers and implement revisions in the relevant programs and strategies.