بررسي دورنماي فراگيرسازي آموزش و پرورش در ايجاد احساس كارآمدي كودكان با نارسايي ويژه

آموزش و پرورش مهم ترين كار يك كشور است اگر كشوري بخواهد به عزت مادي، به سعادت معنوي، به سيطره سياسي، به پيشروي علمي، به آباداني زندگي دنيا، به هر آرزويي بخواهد دست پيدا كند، بايد به آموزش و پرورش به عنوان يك كار بنيادي بپردازد. يك قرن تجربه مربوط به ساختارهاي مختلف آموزشي ما را به اين نتيجه رسانده است كه آموزش مجزا كه در آن افراد بر اساس ويژگي هاي مختلف ، مثل معلوليت ها ، گروهبندي مي شوند و تحت آموزش هاي ويژه جدا از همسالان عادي خود قرار مي گيرند نتوانسته است پاسخگوي بسياري از نياز هاي واقعي اين افراد به عنوان عضوي از اعضا يك جامعه انساني باشد. رويكرد اصلي اين پژوهش بر پايه مطالعه اسنادي و كتابخانه اي است. براي رسيدن به اهداف اين پژوهش مقالات مرتبط در منابع اينترنتي و كتابخانه اي مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه حضور دانش آموزان با نيازهاي ويژه نه تنها باعث منزوي شدن و سرخوردگي اين دانش آموزان نمي شود، بلكه تحصيل آنان در كنار دانش آموزان مدارس عادي براي سازگاري اجتماعي آنان سودمند بوده و آنان را براي حضور، فعاليت و زندگي در جامعه آينده آماده مي-نمايد.