قلمرو جهاني شدن و مسأله ارتباطات انساني

بشر در طول تاريخ، خصوصاً از زماني كه توانايي هاي خود را كشف كرد، همواره براي دستيابي به پيشرفت و گسترش دامنه ارتباطات و نفوذ خود در تلاش و تكاپو بوده است؛ پديده جهاني سازي، كه داراي جنبه هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، سياسي و ... است، در انتهاي قرن بيستم ظهور يافت و هم اكنون به يكي از بزرگ ترين چالش هاي فكري بشر تبديل شده است. جهاني سازي در همه ابعاد و حوزه ها، فرصت ها، محدوديت ها و تهديداتي را به دنبال دارد. سؤال اساسي اين است كه چگونه مي توان با پديده جهاني سازي برخورد يا تعامل داشت؟ آيا جهاني شدن به توليد و استقرار يك فرهنگ عام سير مي كند؟ يا با حفظ و حتي تقويت لايه هاي پيشين، به توليد هويت جديدي متناسب با اوضاع جديد مي پردازد؟ همزمان با پيشرفت جوامع، ارتباطات روند پيچيده تري يافته است، در اين ميان برخي كشورها تلاش دارند تا ديگر جوامع را تحت كنترل و هدايت خود در آورند و در موضع ضعف نگه دارند. به تبع اين خصوصيات، از نتايج چندوجهي جهاني شدن، برانگيخته شدن ديدگاه ها و داوري هاي بعضاً متناقض در ميان تحليلگران است.