عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي معاد جسماني از ديدگاه علامه مجلسي و علامه طباطبائي
پديد آورندگان :
فلّاح پور، ثريا حوزه علميّه فاطميّه خرم آباد , بيرانوندي، رضا آموزش و پرورش استان لرستان , كريمي نيا، محمّدمهدي دانشگاه علوم و معارف قرآن كريم , انصاري مقدم، مجتبي دانشگاه ميبد
كليدواژه :
معاد جسماني , جاودانگي , علاّمه مجلسي , علاّمه طباطبائي
چكيده فارسي :
اعتقاد به معاد و بازگشت انسان، فطري و همزاد با خلقت بشر بوده است و در طول تاريخ، زندگي و فعاليت انسان را تحت تاثير خود قرار داده است. اديان آسماني نيز اين اعتقاد بشر را تاييد و تاكيد كرده‌اند. اما در كيفيت و چگونگي انتقال انسانها به آن عالم اختلاف نظرهاي شديدي بين پيروان اديان و متفكران آنها وجود دارد. فقها، فلاسفه، متكلمان و محدثان شيعي با توجه به نوع نگرش و مباني فكري خود، معاد را پيش روي ما به تصوير مي‌كشند. علامه مجلسي به عنوان يك مسلمان شيعي محدوث، معاد خود را مبتني بر آيات قرآني مي‌داند و با استفاده از آيات، علاوه بر نفس معاد، به اثبات معاد جسماني نيز مي‌پردازد و اين برخلاف نظر برخي از علما است كه معاد قرآني را »مثالي« مي‌دانند. علامه طباطبايي معاد جسماني را برگرفته از تكامل و صعود بدن در اثر حركت جوهري و رسيدن به مقام و مرتبه نفس مي‌داند. او نظرهاي فلاسفه ديگر مبني بر عود و نزول نفس و اتحاد با بدن دنيوي را رد مي‌كند. در اين مقاله با توجه به برخي آيات قرآن، روايات و كتب مختلف ضمن معناشناسي معاد و بيان اهميت و ضرورت آن، به بررسي تطبيقي معاد جسماني از ديدگاه علامه مجلسي و علامه طباطبايي پرداخته شده است.
عنوان نشريه :
پژوهش و مطالعات علوم اسلامي
