حزب توده و محقق كردن عملگرايي در مفهوم روشنفكري

ناكامي اجتماعي و سياسي در سطح ملي و نيز به ثمر ننشستن آرمان هايي كه محقق عدالت اجتماعي در ميان توده هايي بود كه روشنفكران خود را بلندگوي آنها مي دانستند و آبشخور آن را ارزش هاي كمونيستي شوروي مي دانستند كه بعد از چندين سال تضاد منافع عقيدتي آن با منافع ملي كشورشان ناهمخوان بود، باعث سرخوردگي و احساس تنفر از خود رواني و اجتماعي اي شده بود كه روشنفكران اين دوره براي خود شكل داده بودند. روشنفكري عملگرايي كه به عنوان چارچوب مفهومي اين تحقيق در نظر گرفته شده بود،با فقداني روبرو است كه بايد به عنوان هويت بخش خود تعريف كند كه در عرصه اجتماعي و سياسي محقق نشد و به حس رواني واپس گرايي در ميان آنها تبديل شد كه مشخصه آن روي گرداني از اين آرمان و مذبوح دانشتن تلاش هايي بود كه بي سر انجام ماند. مهاجرت اجباري و تغيير موضع دادن و به دنبال ارزش هاي ديگري بودن كه فعاليت روشنفكري آنها را تعريف مي كرد، به اين نسل از روشنفكران صفت عملگرايي مي دهد كه بريدن از آرمان عدالت كمونيستي و تنفر از خود اغلب بن مايه فعاليت هاي بعدي آنها را تعريف مي كند.