سنجش شاخص‌هاي توسعه در پايداري نواحي شهري مطالعه موردي: شهر ايلام

يكي از اصول توسعه پايدار شهري، دست‌يابي عادلانه نواحي شهري در حيطه شاخص‌هاي توسعه است و شناخت وضعيت نواحي شهري نقش مهمي در دست‌يابي به توسعه پايدار شهري دارد. در اين راستا هدف پژوهش حاضر تحليل و سنجش شاخص‌هاي توسعه در پايداري نواحي شهر ايلام است. پژوهش ازنظر هدف توسعه‌اي كاربردي، و ازنظر متدولوژي توصيفي – تحليلي مي‌باشد. گردآوري اطلاعات از نوع مطالعات اسنادي و ميداني با ابزار پرسشنامه از خبرگان است. پنج شاخص كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، امنيت، زيست‌محيطي به‌عنوان شاخص‌هاي پژوهش احصاء شده كه با روش سوارا مورد وزن‌دهي قرارگرفته‌اند. در رتبه‌بندي نواحي شهر ايلام از روش‌هاي ادغامي بردا و كپ‌لند استفاده گرديد. مطابق نتايج، نواحي شهري ايلام ازنظر اولويت‌بندي درجه توسعه‌يافتگي، به چهار گروه پايدار، نيمه پايدار، ناپايدار و كاملاً ناپايدار تقسيم شدند. نتايج تحليل‌هاي سوارا نشان مي‌دهد بر اساس نظر خبرگان، شاخص‌هاي، كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، امنيت و زيستي به ترتيب بااهميت‌ترين شاخص‌ها شناسايي‌شده‌اند. همچنين نتايج حاصل از كپ لند و بردا نشان مي‌دهد نواحي پيراموني شهر به‌ويژه نواحي واقع در نواحي شرق، جنوب و جنوب غربي وضعيت نامناسب‌تري نسبت به ساير نواحي دارند؛ و در مقابل مناطق مركزي شهر در مجاورت شمالي، وضعيت مناسبي ازنظر شاخص‌هاي اجتماعي اقتصادي را دارا مي‌باشند. تحليل الگوي فضايي نحوه توزيع توسعه‌يافتگي در شهر نيز علاوه بر اينكه مؤيد تمركز محلات توسعه‌يافته در نواحي مركز و ميانه شهر و تجمع محلات توسعه‌نيافته در نواحي پيراموني جنوب و غرب شهر مي‌باشد، بر تصادفي نبودن اين وضعيت و وجود الگوي فضايي خوشه‌اي حكايت دارد.