شناسايي مدل علي مكاني فضاهاي عمومي شهري با رويكرد پدافند غيرعامل مطالعه موردي: شهر تبريز

پدافند غيرعامل ماهيت وجودي‌اش بر كاهش آثار بحران با استفاده از روش‌هاي غيرنظامي استوار است. رعايت اصول پدافند غيرعامل در برابر تهديدات از ابتدايي‌ترين اصول در جهت دستيابي به استانداردهاي مطلوب آسايش شهري است. يكي از عناصر اصلي موجود در شهر كه در بحث مديريت پدافند غيرعامل به‌ويژه در زمان بعد از بحران بسيار اهميت دارد شناسايي مكان مناسب در فضاهاي عمومي شهري است. در اين راستا پژوهش حاضر باهدف شناسايي مدل مكان‌هاي فضاهاي عمومي شهري با رويكرد پدافند غيرعامل انجام‌شده است. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش توصيفي تحليلي مي‌باشد، جامعه آماري اين پژوهش را خبرگان و كارشناسان تشكيل مي‌دادند. خبرگان به روش گلوله برفي و از ميان اساتيد دانشگاهي و پژوهشگران فعال انتخاب شدند. حجم نمونه آماري پژوهش را 25 نفر از كارشناسان و متخصصان برنامه‌ريزي شهري تشكيل داده‌اند. در اين راستا ده معيار بررسي شدند. به‌منظور دستيابي به هدف پژوهش از فن ديمتل فازي استفاده شد. يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه بر اساس مقادير DR، از بين معيارهاي ده‌گانه شناسايي‌شده، معيار دسترسي به معابر اصلي با مقدار (1.034) تأثيرگذارترين معيار در تعيين مكاني فضاهاي عمومي شهري با رويكرد پدافند غيرعامل بود. همچنين بر اساس مقادير D+R، معيار تراكم ساختماني با مقدار 2.908 به‌عنوان بااهميت‌ترين معيار شناسايي شد. از ديگر نتايج اين پژوهش با توجه به مقادير DR به‌دست‌آمده، از بين معيارهاي ده‌گانه موردبررسي قرارگيري شش معيار (دسترسي به معابر اصلي، دسترسي به فضاي باز، سازگاري كاربري‌ها و رعايت هم‌جواري‌ها)، تراكم جمعيت، تراكم ساختماني و مشخصات فيزيكي بناها) در گروه علت و چهار معيار (دسترسي به مراكز امدادي و درماني، رعايت سلسله‌مراتب دسترسي، فاصله از كاربري‌هاي پرخطر، تنوع كاربري‌ها) در گروه معلول اشاره نمود.