راهبرد سياست خارجي عبدالفتاح ‌السيسي و الزامات امنيتي آن براي ايران

عبدالفتاح السيسي پس از به قدرت رسيدن در مصر، استراتژي سياست خارجي مصر را تغيير داد. سيسي در سياست خارجي روندي واقع بينانه را دنبال مي كند. اما وي با رويكردي تهاجمي در تلاش است نفوذ منطقه اي ايران را محدود كند. در اين ميان، گسترش و توسعه همكاري ها با اسرائيل و مشاركت فعالانه در ائتلاف منطقه اي ضد ايراني، امنيت ملي ايران را تهديد مي كند. با اين اوصاف، پژوهش حاضر در پي پاسخ‌گويي به اين پرسش اساسي است كه استراتژي سياست خارجي  عبدالفتاح السيسي در منطقه، چه الزاماتي را براي سياست خارجي و امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران ايجاد كرده است؟ در اين مقاله، از نظريه «امنيت منطقه اي مكتب كپنهاگ»، «واقع گرايي تهاجمي» و نظريه «تصميم‌گيري» به‌صورت تلفيقي به‌عنوان چارچوب نظري بهره گرفته شده و روش تحقيق توصيفيتحليلي است و براي گردآوري داده ها از روش كتابخانه اياسنادي استفاده‌شده است. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان‌دهنده آن است كه  مصر با نزديكي فزاينده به اسرائيل، تلاش براي ايجاد جبهه عربي همراه با امارات متحده عربي و عربستان سعودي، سياست هاي تقابلي عليه گروه هاي مقاومت در منطقه  و تقابل گسترده باسياست‌هاي منطقه اي تهران، امنيت ملي ايران را در سطحي گسترده متأثر ساخته و ضرورت بازنگري در نوع تعامل با مصر را در دو سطح تقابل و تنش‌زدايي ايجاد كرده است.