تحليل صدرايي از زندگي و معنا؛ مبتني بر رويكرد فراطبيعت‌باوري تركيبي

مواجهه با پرسش از معناي زندگي و يافتن پاسخ براي آن، يكي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي انسان در تاريخ انديشه بوده است. مسئله‌ي پژوهش حاضر، ارائه تفسيري از زندگي و معنا و تبيين كردن عامل معنابخش زندگي از نظر ملاصدراست كه مبتني بر روش توصيفي تحليلي مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد او در آثار خود »معنا « را به »هدف ارزشمند « تفسير كرده كه از طريق »كشفِ وجـوديِ معنا « قابل دست‌يابي است. ملاصدرا به عنوان يك فيلسوف جامع‌نگر، علاوه بر اينكه فراطبيعت را به عنوان عامل معنابخش زندگي لحاظ مي‌كند؛ طبيعت و ناطبيعت را نيز در طول فراطبيعت، اما در سطوح پايين‌تر موجب معناداري مي‌داند. وي حيات را به سان يك جريان واحد، شامل حيات دنيوي و حيات اخروي مي‌داند و براي معنابخشيدن به زندگي، ديدگاه تركيبي (خدا و جاوانگي روح) را پذيرفته و از تاثير خدا در معناي زندگي از دو طريق »خدا به مثابه هدف ارزشمند « و »ارتباط مبتني بر عشق « مدد مي‌جويد.