حقيقت معرفت الله از منظر فخررازي و صدرالمتألهين شيرازي

»معرفت‌الله « دغدغه بسياري از متكلمان و فيلسوفان بوده است. سوال اساسي بعد از تبيين موضوع كلي معرفت اين است كه انسان مكتوم در ماده و محدود چگونه مي‌تواند به موجود نامحدودي علم پيدا كند؟ مسأله اين تحقيق با توجه به تفاوت رويكرد كلامي و فلسفي فخر‌رازي و صدر‌المتألهين بررسي و تبيين حقيقت معرفت الله از منظر اين دو است. يافته‌هاي اين پژوهش كه به روش توصيفيتحليلي انجام شده است كه با وجود تفاوت رويكردهاي كلامي و فلسفي اين دو، پاسخ‌هاي داده شده تقريبا يكسان مي‌باشند. با وجود تفاوت استدلال‌ها و همچنين نظرگاه‌هاي كلامي، فلسفي و ديني هر دو فيلسوف قائل به عدم امكان علم به ذات و كنه الهي مي‌باشند اما معتقدند كه اين تنها راه معرفت الله نيست بلكه معرفت الله مراتب پايين‌تري نيز دارد كه علم به آن براي انسان ممكن مي‌باشد. هر دو معرفت الله را امري مشكك و در برخي از مراتب فطري مي‌دانند كه خداوند قابليت كشف معرفتش را براي انسان قرار داده است.