مسئلۀ «استحباب طلب فرزند پسر» در متون فقهي: نمونه‌اي از تساهل در بررسي روايات احكام استحبابي

با وجود گزاره‌هاي متعددي در روايات معصومان(ع) كه تبعيض عليه دختران را به‌شدت رد كرده‌، استحباب طلب فرزند پسر در فقه شيعه مستحب شمرده شده است. بررسي روايي اين مسئله در متون فقهي با تسامح همراه بوده ‌است. با اينكه براي پسر بودن اين فرزند دليل روايي قابل ‌اعتنايي وجود ندارد، در بيشتر متون فقهي استحباب طلب فرزند پسر تكرار شده‌ است. اين مسئله در مقاله حاضر با پاسخ به دو پرسش بررسي شده است؛ پرسش از چگونگي ورود واژه پسر به اين مسئله از كتاب نهايه شيخ طوسي و پرسش از چرايي تساهل در بررسي روايات مسئله. با بررسي روايات و متون فقهي روشن مي‌شود كه اين مسئله از زمان شيخ طوسي بدون وجود دليل روشني وارد متون فقهي شده و تا زمان مرحوم يزدي و حتي پس از آن ادامه داشته است. تساهل در اين مسئله نيز با طرح سه احتمال بررسي و تأثير پيش‌فرض‌هاي ذهني در بررسي روايات توجيه مناسب‌تري ارزيابي شده است.