مقايسه‌ي ميزان ريزنشت لبه‌اي در ترميم‌هاي كلاس II رزين كامپوزيت در دو روش Open Sandwich و Snowplow

مقدمه: انطباق كامپوزيت‌هاي خلفي به ديواره‌هاي دندان به دلايل مختلف از جمله انقباض ناشي از پليمريزاسيون مورد سؤال است. به همين دليل در مطالعه‌ي حاضر، ريزنشت در روش‌هاي مختلف ترميم كامپوزيت كلاس II بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي آزمايشگاهي كه در سال 1396 و در دانشكده‌ي دندان‌پزشكي زنجان انجام شد، حفرات كلاس II بر روي 64 دندان پرمولر با مارجين جينجيوالي mm 1 زير CEJ (Cementoenamel junction) تهيه و دندان‌ها به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه اول (ساندويچ باز): گلاس آينومر تزريقي در كف حفره قرار داده و سپس حفره با كامپوزيت به صورت لايه لايه ترميم شد. گروه دوم (Snowplow): كامپوزيت سيال در كف حفره قرار داده و با اولين لايه از رزين كامپوزيت به طور همزمان كيور شد. مابقي حفره، مشابه گروه اول ترميم گرديد. جهت ارزيابي ريزنشت، دندان‌ها بعد از 3000 مرتبه سيكل حرارتي، 72 ساعت در محلول متيلن بلو 1 درصد قرار گرفتند. سپس به صورت مزيوديستالي برش داده و با استريوميكروسكوپ بررسي شدند. آناليز آماري با استفاده از آزمون‌هاي Mann-Whitney و Fisher s exact test انجام و سطح معني‌داري كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين ميزان ريزنشت در گروه اول (μm 494/04 ± 795/76) كمتر از گروه دوم (μm 457/83 ± 972/99) بود اما نتايج از نظر آماري معني‌دار نبود (0/117 = value p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد، ميزان ريزنشت در هنگام استفاده از روش ساندويچ باز و روش Snowplow مشابه بوده و از هر دو روش مي‌توان استفاده نمود.