كيفيت زندگي وابسته به محيط زندگي دانشجويان پزشكي و دندان‌پزشكي و ارتباط آن با استرس

مقدمه: هدف از اين مطالعه، بررسي نمره‌ي كيفيت زندگي و استرس، ارتباط بين اين دو و عوامل مؤثر بر آن‌ها در دانشجويان پزشكي و دندان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي بر روي 235 نفر از دانشجويان دندان‌پزشكي و 488 نفر از دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان از فروردين تا تيرماه ۱۳۹۸ انجام شده است. در اين مطالعه، 24 آيتم كيفيت جسمي، كيفيت رواني، كيفيت اجتماعي، كيفيت محيطي و 2 آيتم سلامت عمومي مربوط به كيفيت زندگي و 14 آيتم مربوط به سطح استرس ادراك شده با پرسش‌نامه‌ي الكترونيك WHOQOL-Bref بررسي گرديد. اطلاعات پس از جمع‌آوري با آزمون‌هاي ANOVA، t-test و ضرايب همبستگي و همچنين آزمون رگرسيون خطي آناليز شد (05.0 = α). يافته‌ها: ميانگين كيفيت زندگي كل 14.1 ± 78.5 (120-26) و ميانگين استرس 7.2 ± 27.6 (56-10) بود. در هر دو رشته، رابطه‌ي معني‌دار و معكوس بين كيفيت زندگي و استرس كل ديده شد (0.78- = r، 0.001 p value). در دانشجويان دندان‌پزشكي، نمرات كل و چهار حيطه به طور معني‌داري بالاتر و استرس، بطور معني‌داري پايين‌تر از دانشجويان پزشكي بود. در هر دو رشته، بطور معني‌داري ميزان استرس در خانم‌ها بيشتر از آقايان بود (03 .0 = p value). بر اساس سال تحصيلي، در دانشجويان پزشكي، ميانگين نمره‌ي كيفيت زندگي كل (04 .0 = p value) و نمرات كيفيت جسمي (001 .0 p value) و كيفيت رواني (07 .0 = p value) تفاوت معني‌دار داشت و هر چه سال تحصيلي بالاتر رفته، نمره‌ي كيفيت زندگي پايين‌تر آمده است. نتيجه‌گيري: بين كيفيت زندگي و سطح استرس، ارتباط معني‌دار و معكوس وجود داشت. سطح استرس در خانم‌ها، همچنين در دانشجويان پزشكي نسبت به دانشجويان دندان‌پزشكي بيشتر بود. نمره‌ي كيفيت زندگي و افزايش سال تحصيلي، ارتباط معكوس داشتند.