بررسي نقش اثر هاله اي در تصميم گيري حسابرسان، با تأكيد بر فرايند خودتوضيحي

اثر هاله اي موجب مي شود كه افراد به هنگام ارزيابي و وزن دهي به اطلاعات، معيارهاي خود را تغيير دهند. با استفاده از روش خودتوضيحي كسب دانش، حسابرساني كه تحت تأثير اثر هاله اي هستند، مي توانند استدلال هاي خود درباره ارزيابي ريسك تحريف هاي بااهميت را كه قبلاً تعيين كرده اند، مشخص و روشن كنند. مسئله اصلي و مشكلي كه مطالعه حاضر به دنبال بررسي و تجزيه و تحليل آن مي باشد، افزايش كيفيت تصميم گيري و قضاوت هاي حسابرسان در راستاي افزايش هرچه بيشتر كيفيت حسابرسي است. علي رغم اين كه شواهد تجربي اخير از كاهش اثر هاله اي از طريق كسب تجربه خبر داده اند، تاكنون راه حلي براي كاهش اثر هاله اي ارائه نشده است. در اين راستا، در مطالعه حاضر به بررسي نقش اثر هاله اي در تصميم گيري حسابرسان با تأكيد بر فرايند خودتوضيحي پرداخته مي شود. نمونه نهايي مورد استفاده براي اين مطالعه، شامل 229 نفر از حسابرسان عضو جامعه حسابداران رسمي ايران مي باشد. همچنين به منظور گردآوري اطلاعات، پرسشنامه تعديل شده يوتامي و همكاران (2017) مورد استفاده قرار گرفت و براي پردازش داده ها، از آمار توصيفي و آزمون t دونمونه اي استفاده شد. نتايج بررسي ها نشان داد كه حسابرسان تحت تأثير شرايط اثر هاله اي، تصميمات حسابرسي صحيح تري را به وسيله خودتوضيحي اتخاذ مي كنند.