اثرآني ماساژ كف پايي بر الگوي فشار كف پايي در افراد مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا حين راه رفتن

هدف از مطالعة حاضر بررسي اثر آني ماساژ بر توزيع فشار كف پايي افراد مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا حين راه رفتن است. 15 نفر از افراد مبتلا به بي‌ثباتي مچ پا در اين پژوهش شركت كردند. پارامترهاي اوج فشار كف پايي، اوج نيرو، زمان رسيدن به اوج نيرو و نرخ بارگذاري در نواحي ده‌گانة پا حين راه رفتن، قبل و بعد از ماساز اندازه‌گيري و ثبت شد. نتايج نشان دادند حداكثر فشار كف ‌پايي در متاتارسال اول (0.034=p) و حداكثر نيروي در نواحي متاتارسال اول (0.03=p)، بخش مياني پا (0.045=p) و بخش داخلي پاشنه (0.005=p) بعد از ماساژ كاهشي معنادار داشت. زمان رسيدن به حداكثر فشار كف‌پا در ناحية مياني پا (0.041=p) و زمان رسيدن به حداكثر نيرو در ناحية مياني پا پس از ماساژ افزايش معناداري نشان داد (0.041=p). نرخ بارگذاري در هيچ‌كدام از نواحي پا، بين قبل و بعد ماساژ تفاوت معناداري نداشت. بر اساس نتايج حاضر مي‌توان ماساژ را مداخله‌اي براي بهبود توزيع فشار و متعاقب آن كاهش بروز آسيب مجدد و كاهش اثرات منفي اين نوع آسيب پيشنهاد كرد.