استراتژي جمهوري اسلامي ايران در قبال كشورهاي محور تحت نفوذ در جهان اسلام از منظر رئاليسم تدافعي( واكاوي بحران عراق و سوريه )

The strategy of the Islamic Republic of Iran towards the axis countries under the influence in the Islamic worldFrom the perspective of defensive realism (analysis of the Iraq-Syria crisis)

سياست خارجي ايران در محور تحت نفوذ بعد از بحران در دو كشور عراق و سوريه، بيشتر داراي ماهيتي تدافعي- امنيتي و عمل گرايانه بوده است. اما واكنش هاي به وجود امده در دو كشور فوق ذكر از طرف ديگر قدرتهاي ذي نفوذ اين سياست را به چالش طلبيده است.لذا اتخاذ استراتژي طرح شده براي حل اين تناقض ،مسئله طرح شده در اين پژوهش مي باشد( مسئله ). نگارنده براي اثبات فرضيه ي خود از روش كيفي- تفسيري با رويكرد توصيفي – تحليلي بهره جسته است ( روش ). بنظر مي رسد ايران براي پيشگيري از تغييرات ناخواسته در سيستم موازنه منطقه اي كه ممكن است جايگاه فعلي ايران را به مخاطره اندازد و با تاكيد بر حفظ منافع ملي، سعي نموده بسيار فعال تر از گذشته در منطقه ي بحران حاضر شده و با بهره گيري از سياست خارجي تدافعي - امنيتي و در عين حال فعال ، تلاش نموده تا جايگاه منطقه اي خود را حفظ و تثبيت و در مقاطعي تقويت نمايد ( فرضيه ) . رويكرد سياست خارجي ايران نسبت به هر دو بحران فوق ذكر با تاكيد بر بيداري اسلامي در اين دو كشور ، كاملاًواقع بينانه، عمل گرايانه ، امنيتي و مبتني بر منافع ملي بوده است (يافته ها ) .

Iran's foreign policy on the axis of influence after the crisis in Iraq and Syria has been more defensive-security and pragmatic in nature. However, the reactions in the two countries mentioned above have been challenged by the influential powers on the other hand. Therefore, adopting a strategy designed to resolve this contradiction is the issue raised in this study (issue). The author has used a qualitative-interpretive method with a descriptive-analytical approach to prove his hypothesis (method). It seems that Iran has tried to be much more active in the crisis zone than before in order to prevent unwanted changes in the regional balance system, which may jeopardize Iran's current position, and by emphasizing the protection of national interests. Defensive-security and at the same time active foreign policy has tried to maintain and stabilize its regional position and strengthen it at times (hypothesis). Iran's foreign policy approach to both crises, emphasizing the Islamic awakening in these two countries, is completely realistic, pragmatic, security and based on national interests, in order to prevent the penetration of the crises of these two countries to Iran and To maintain and expand its national-political interests in the crisis zone (findings).