Religious Policy of Afghan Rulers in India Ludian (855-932), Surian (947-963)

سياست‌ ديني و مذهبي حكومتگران افغاني در هند: لوديان (855-932ق)، سوريان (947-963ق)

سلسله‌هاي افغان‌تبار لوديان (855-932ق) و سوريان (947-963ق) در سده‌هاي نهم و دهم قمري بر دهلي و بخش‌هايي از شبه‌قاره هند فرمان راندند. هند در دورۀ حكومت اين سلسله‌ها همچون ديگر دوره‌ها به لحاظ ديني و مذهبي بسيار متنوع و متكثر بود و ادارۀ آن براي سلاطين افغاني چندان آسان نبود. علاوه بر آن، مسلمانان هند نيز متعلق به گروه‌ها و فرقه‌هاي مختلف مذهبي بودند و اين گروه‌ها گاه اقتدار حاكمان لودي و سوري را به چالش مي‌كشيدند. اين حكومتگران بايد با هندوان نيز كه اكثريت جامعه را تشكيل مي‌دادند، به گونه‌اي رفتار مي‌كردند كه زمينۀ نارضايي گسترده و بروز شورش آنها را فراهم نسازند. نگارندگان مقالۀ حاضر برآن‌اند تا با رويكرد توصيفي-تحليلي به بررسي سياست‌ ديني و مذهبي سلاطين لودي و سوري بپردازند و به اين پرسش پاسخ دهند كه حكومتگران افغاني نسبت به مسلمانان اهل سنت، شيعيان، صوفيان، مهدويه و هندوان چه سياستي در پيش گرفته بودند؟ بنا بر يافته‌هاي اين پژوهش، سياست‌ حكومتگران افغاني در قبال گروه‌هاي مختلف ديني و مذهبي، بيش از آنكه با دين و مذهب اين گروه‌ها مرتبط باشد، در گرو منافع سياسي و مصالح قومي شاهان و طبقۀ حاكم بود. بدين ترتيب، حاميان و طرفداران حكومت فارغ از دين و مذهب، از تساهل و تسامح شاهان بهره‌مند مي‌شدند، ولي مخالفان مورد بي‌مهري و آزار و اذيت قرار مي‌گرفتند.

The Lodi dynasty (855-932 AH/1451-1526 AD) and Sur dynasty (947-963 AH/1540-1556) ruled Delhi and parts of the Indian subcontinent in the 9/10 centuries AH (15/16 centuries AD). India, like other eras, was very religiously diverse during the reigns of these dynasties, and it was not easy for the Afghan sultans to govern it. Moreover, the Muslims of India belonged to various religious groups and sects, and these groups sometimes challenged the authority of the Lodi and Sur rulers. These rulers also had to treat with the Hindus, who constituted the majority of the Hindus, in a way that would not cause them widespread dissatisfaction and revolt. The present paper intends to examine the religious policy of the Lodi and Sur sultans in a descriptive and analytical manner and to answer the question of what policy the Afghan rulers adopted towards the Sunni Muslims, Shiites, Sufis, Mahdavia and Hindus. According to the findings of this study, the policy of the Afghan rulers towards different religious groups was more dependent on the political interests and ethnic interests of the kings and the ruling class than on the religion of these groups. In this way, the supporters of the government benefited from the tolerance of the kings regardless of their religion, however the opponents were persecuted