منابع مكتوب، طرق تحمل و نقش چندگانۀ راويان در اعتبار سنجي احاديث اماميه

Written sources, methods of tolerance and multiple role of narrators in validating Imami hadiths

بسياري بر اين باورند كه تا سده ها، حافظۀ محدثان مخزن نگهداري احاديث اماميه، و زبان ها سبب انتقال و انتشار آنها بوده‌اند؛ اما بررسي شواهد تاريخي، گواه آن است كه آثار مكتوب، وظيفۀ مهم حراست و انتقال اين ميراث حديثي را بر عهده گرفته‌اند. محدثان براي حفظ اين آثار و با درخواست طالبان علم، آنها را در اختيار شاگردان و راويان ديگر قرار ميدادند. اين شيوه از نقل و انتقال، به دلايل گوناگون، مانند اطمينان از برابري نسخه‌هاي نوپديد با متن اصلي، نيازمند سماع و قرائت بود. در گذر زمان برخي طرق ديگر تحمل حديث نيز به اين دو روش افزوده شد. بيشتر محدثان متعهد بودند براي رعايت شيوۀ استناد دهي، در ابتداي احاديثِ برگرفته از آثار حديثي، راويان منابع، مؤلفان آنها و راويان احاديثِ مندرج در منبع را ذكر كنند. نقش‌هاي گونه‌گون افراد دخيل در نقل و انتقالِ احاديث، ايجاب مي‌كند كه در اعتبارسنجي اخبار به ميزان نقش‌آفريني آنها توجه درخور شود. اين نوشتار تلاش مي‌كند با بررسي علل پيدايش طرق تحمل احاديث و سير تاريخي دگرگوني‌هاي رخ‌داده در اين فرايند، نشان دهد ضروري است در اعتبارسنجي احاديث بر اساس نقش‌هاي متنوعِ هر يك از نقش‌آفرينان در نقل‌ و انتقال اخبار، ارزش‌گذاري متفاوتي به ايشان داده شود.

Many believe that for centuries, the memory of the narrators has been the repository for the preservation of Imami hadiths, and languages ​​have been the means of their transmission and dissemination; But historical evidence shows that written works have taken on the important task of preserving and transmitting this hadith heritage. The narrators, in order to preserve the works and at the request of the Taliban, provided them to other narrators. Transferring sources for a variety of reasons, such as ensuring that newer versions matched the original text, required listening and reading. Over time, other methods of hadith tolerance were added to these two methods. Most narrators cite the names of the narrators of the sources, their authors, and the narrators in the source at the beginning of the hadiths taken from previous works. The various maps of individuals in the transmission of hadiths require that in the validation of news, attention be paid to the type of map-making. Examining the causes of the emergence of hadith tolerance methods and the historical course of the changes that have taken place in this process, shows that in validating the hadiths based on the various maps of each of the planners in the transmission of news, they should be evaluated differently.