مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﻘﺪان اﺳﺘﻘﺮار ﻧﻈﺎم ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي و ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺮوژه ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻌﻀﻠﯽ در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﭘﺮوژه ﻣﺤﻮر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي در ﺳﻪ اﺳﺘﺎن ﮐﺸﻮر

چكيده فارسي :

سال هاي متمادي است كه از پيدايش سيستم هاي نوين و منظم برنامه‌ريزي و كنترل پروژه مي‌گذرد و كار توسعه اين روش ها و سيستم ها و تكميل بسته‌هاي نرم‌افزاري (software packages) برنامه‌ريزي و كنترل پروژه، همچنان ادامه دارد. در جريان تدوين و تكميل اين سيستم، روش هاي گوناگوني براي برنامه‌ريزي و نمايش فعاليت ها ابداع شده است. روش نمودار ميله‌اي(bar chart) و روش هاي تحليل شبكه(Network Analysis methods) كه در گفتگوهاي روزمره از آنها با عنوان روش سي.پي.ام (CPM) يا روش مسير بحراني ياد مي‌شود، از مهم ترين اين روش ها است. امروزه اهميت و لزوم استفاده از نظام جامع برنامه‌ريزي وكنترل پروژه، در بسياري از سازمان ها كاملا آشكار شده است. مديريت ثمربخش و كارآمد پروژه هاي غير كوچك، بدون بهره‌گيري از كامپيوتر و بسته‌هاي نرم‌افزاري برنامه‌ريزي و كنترل پروژه، كاري تقريبا غير ممكن است. به دنبال ضرورت اين موضوع، اين تحقيق همواره در صدد اين است كه اهميت و لزوم استقرار نظام جامع برنامه‌ريزي و كنترل پروژه در سازمان هاي پروژه محور را شرح دهد و به دنبال آن با بررسي نمونه هاي مطالعه موردي در سه استان مهم كشور، فقدان و عدم استفاده كارا از سيستم برنامه‌ريزي و كنترل پروژه را به منصه ظهور رساند و به محققين آينده توصيه نمايد كه در پي بهبود اين نظام در جهت مديريت بهتر پروژه ها گام بردارد تا بتواند اين نواقص را پوشش دهند. نتايج بخش اول پژوهش نشان مي دهد كه متاسفانه در بين اكثر پروژه هاي مهم و مورد مطالعه، نمونه اي كه در آن از نظام جامع برنامه ريزي و كنترل پروژه درست و بهينه استفاده شده باشد وجود ندارد. دلايل عدم استقبال مجموعه عوامل ذيربط در پروژه ها به شرح ذيل مي باشد: 1- عدم تاكيد و اجبار سازمان هاي متولي پروژه هاي عمراني و غيرعمراني (سازمان برنامه و بودجه كشور، سازمان نظام مهندسي، شهرداري ها، نظام فني و اجرايي كشور، ادارات و وزارتخانه هاي ذيربط) كشور به دستگاه هاي اجرايي جهت استفاده از نظام جامع برنامه ريزي و كنترل پروژه درست و بهينه. 2- فقدان دانش وكمبود شديد نيروي متخصص مربوطه در پروژه هاي كشور.